De begrafenis
Door: Joanne
Blijf op de hoogte en volg Joanne
07 November 2007 | Ghana, Tamale
Lieve allemaal,
Vandaag een berichtje van mij over het afgelopen weekend, echt wel weer genoeg mee gemaakt en gezien!
Verder voel ik me (en Mieke ook) niet zo heel erg goed meer qua gezondheid. Ik heb nu al een week diarree en vannacht bijna niet geslapen van de diarree. Dus het feest is begonnen. Waren allebei erg moe van het weekend, dus hebben ons gister laten testen voor de zekerheid. Mieke bleek helaas malaria te hebben en ik gelukkig niet. Vervolgens is Mieke met tabletten begonnen en dat gaat aardig, ik voel me nog steeds best slapjes dus laat me morgen nog een keer testen als de buikpijn en diaree niet over gaat. Het kan namelijk zijn dat de malariaparasieten nog niet in je bloed te zien zijn, of anders op zoek naar medicatie voor de diarree. Nou ja genoeg over onze gezondheid, het gaat verder wel prima en we zorgen goed voor elkaar. Dus jullie hoeven je geen zorgen te maken. Het enige frustrerende is dat we niet kunnen werken en dus erg weinig doen.
Het weekend. Vrijdag stonden we om 4 uur 's ochtends op om de bus naar Kumasi te nemen. Na een reis van 6,5 uur kwamen we bij mijn familie in Kumasi aan. Ze waren gelukkig toch wel erg enthousiast dat we er waren. Gelijk de andere familieleden ontmoet en toen moesten we ons klaarmaken voor vertrek naar het dorpje waar de begrafenis was. Het dorpje lag op zo'n 45 minuten rijden. Natuurlijk ging dit op zijn Ghanees en zaten Mieke en ik al 2,5 uur klaar voordat we eindelijk gingen. Onderweg nog zo'n 100 matrasjes ophalen voor al het bezoek dat in het dorpje bleef slapen. Aangekomen moesten we natuurlijk gelijk naar de kist van oma. Het was een verschrikkelijke witte plastic kist met foto's van oma aan de zijkant met gekleurde flikkerlichtjes. Het had op de kermis niet mis staan. Vervolgens ging het ook nog keihard regenen en waaien waardoor de kist snel naar binnen moest. De kist paste alleen niet helemaal door de deuropening dus bleef daar schuin staan.
Daarna begon het waken, iedereen was gekleed in het zwart en zat wat te eten of te drinken. Wij vielen om 9uur om van de slaap dus mochten we gelukkig in een bed gaan liggen. Om 4 uur 's nachts werden we weer wakker gemaakt omdat we naar huis moesten om ons klaar te maken en te gaan koken voor de volgende dag. In het huis ging natuurlijk alles weer op zijn elvendertigst (sloom) en zaten we weer veel te wachten. We kwamen te laat voor de kerkdienst, maar gelukkig konden we nog ergens bijschuiven. Daarna ging de kist weg op een witte truck met allemaal mannen die er bovenop gingen zitten, heel apart om mee te maken allemaal. Iedereen ziet er wel heel erg mooi uit, de meeste zijn in het zwart, sommige gecombineerd met rood. (de foto's volgen nog) Dit hele ritueel hoort bij de echte Ashanti's (de oorspronkelijk stam/ bevolking van Kumasi) Ze zijn er dan ook heel erg trots op. Wij vonden het ook wel heel raar om te zien hoeveel geld en moeite er in zo'n begrafenis werdt gestoken terwijl ze dit geld in het dagelijkse leven hard nodig hebben.
Na de begrafenis was het feest, 6 hele grote partytenten en 1000 plastic stoeltjes en muziek. Echt veel gedanst werd er niet, pas aan het eind is er een uurtje rituele dans, wel heel mooi om te zien. Ooh ja en de kleinkinderen veranderen hun zwarte kleding in witte kleding met zwarte print. De ouders en de rest volgt op zondag. Zondag is de dag van dankbaarheid en dan draagt iedereen zwart-wit, wel mooi gezicht. Mieke en ik hadden ook vormeloze jurkjes in dezelfde zwart-witte stof als mijn zussen, we zagen er uit als dienstmeisjes. Zaterdagmiddag hebben we dan ook drankjes geserveerd, zodat we het idee hadden dat we ook wat deden.
Zondag was de kerkdienst en daarna begon het hele ritueel van zaterdag over nieuw. Ja dat is dan voor de mensen die zaterdag niet kunnen komen, zodat wel iedereen de familie een handje kan geven. En het belangrijkste nog bijna, een donatie om de begrafenis met zijn allen te betalen. Moe van alle indrukken het vele wachten en het slapen op de grond, waren we heel blij dat we maandagochtend vroeg weer terug konden naar Tamale. Voelde toch wel weer echt als thuiskomen.
Helaas zijn we nu dus ziek, maar hopen dat het snel over gaat. Nou ik ga snel weer naar huis, terug naar de wc! Heel veel liefs aan iedereen! xxx Joanne
Vandaag een berichtje van mij over het afgelopen weekend, echt wel weer genoeg mee gemaakt en gezien!
Verder voel ik me (en Mieke ook) niet zo heel erg goed meer qua gezondheid. Ik heb nu al een week diarree en vannacht bijna niet geslapen van de diarree. Dus het feest is begonnen. Waren allebei erg moe van het weekend, dus hebben ons gister laten testen voor de zekerheid. Mieke bleek helaas malaria te hebben en ik gelukkig niet. Vervolgens is Mieke met tabletten begonnen en dat gaat aardig, ik voel me nog steeds best slapjes dus laat me morgen nog een keer testen als de buikpijn en diaree niet over gaat. Het kan namelijk zijn dat de malariaparasieten nog niet in je bloed te zien zijn, of anders op zoek naar medicatie voor de diarree. Nou ja genoeg over onze gezondheid, het gaat verder wel prima en we zorgen goed voor elkaar. Dus jullie hoeven je geen zorgen te maken. Het enige frustrerende is dat we niet kunnen werken en dus erg weinig doen.
Het weekend. Vrijdag stonden we om 4 uur 's ochtends op om de bus naar Kumasi te nemen. Na een reis van 6,5 uur kwamen we bij mijn familie in Kumasi aan. Ze waren gelukkig toch wel erg enthousiast dat we er waren. Gelijk de andere familieleden ontmoet en toen moesten we ons klaarmaken voor vertrek naar het dorpje waar de begrafenis was. Het dorpje lag op zo'n 45 minuten rijden. Natuurlijk ging dit op zijn Ghanees en zaten Mieke en ik al 2,5 uur klaar voordat we eindelijk gingen. Onderweg nog zo'n 100 matrasjes ophalen voor al het bezoek dat in het dorpje bleef slapen. Aangekomen moesten we natuurlijk gelijk naar de kist van oma. Het was een verschrikkelijke witte plastic kist met foto's van oma aan de zijkant met gekleurde flikkerlichtjes. Het had op de kermis niet mis staan. Vervolgens ging het ook nog keihard regenen en waaien waardoor de kist snel naar binnen moest. De kist paste alleen niet helemaal door de deuropening dus bleef daar schuin staan.
Daarna begon het waken, iedereen was gekleed in het zwart en zat wat te eten of te drinken. Wij vielen om 9uur om van de slaap dus mochten we gelukkig in een bed gaan liggen. Om 4 uur 's nachts werden we weer wakker gemaakt omdat we naar huis moesten om ons klaar te maken en te gaan koken voor de volgende dag. In het huis ging natuurlijk alles weer op zijn elvendertigst (sloom) en zaten we weer veel te wachten. We kwamen te laat voor de kerkdienst, maar gelukkig konden we nog ergens bijschuiven. Daarna ging de kist weg op een witte truck met allemaal mannen die er bovenop gingen zitten, heel apart om mee te maken allemaal. Iedereen ziet er wel heel erg mooi uit, de meeste zijn in het zwart, sommige gecombineerd met rood. (de foto's volgen nog) Dit hele ritueel hoort bij de echte Ashanti's (de oorspronkelijk stam/ bevolking van Kumasi) Ze zijn er dan ook heel erg trots op. Wij vonden het ook wel heel raar om te zien hoeveel geld en moeite er in zo'n begrafenis werdt gestoken terwijl ze dit geld in het dagelijkse leven hard nodig hebben.
Na de begrafenis was het feest, 6 hele grote partytenten en 1000 plastic stoeltjes en muziek. Echt veel gedanst werd er niet, pas aan het eind is er een uurtje rituele dans, wel heel mooi om te zien. Ooh ja en de kleinkinderen veranderen hun zwarte kleding in witte kleding met zwarte print. De ouders en de rest volgt op zondag. Zondag is de dag van dankbaarheid en dan draagt iedereen zwart-wit, wel mooi gezicht. Mieke en ik hadden ook vormeloze jurkjes in dezelfde zwart-witte stof als mijn zussen, we zagen er uit als dienstmeisjes. Zaterdagmiddag hebben we dan ook drankjes geserveerd, zodat we het idee hadden dat we ook wat deden.
Zondag was de kerkdienst en daarna begon het hele ritueel van zaterdag over nieuw. Ja dat is dan voor de mensen die zaterdag niet kunnen komen, zodat wel iedereen de familie een handje kan geven. En het belangrijkste nog bijna, een donatie om de begrafenis met zijn allen te betalen. Moe van alle indrukken het vele wachten en het slapen op de grond, waren we heel blij dat we maandagochtend vroeg weer terug konden naar Tamale. Voelde toch wel weer echt als thuiskomen.
Helaas zijn we nu dus ziek, maar hopen dat het snel over gaat. Nou ik ga snel weer naar huis, terug naar de wc! Heel veel liefs aan iedereen! xxx Joanne
-
07 November 2007 - 14:08
Kelly:
Hey meis!
Och jeetje, jij ook al ziek! hou het goed in de gaten hoor en laat je maar snel nog een keer testen! Wel spannen zo'n hele begrafenis daar! en leuk om ook bij mieke erover te lezen, zo krijgen we echt het beeld helemaal compleet!
Nou beterschap, ik hoop dat je in ieder geval snel weer op de been bent, zodat je weer kunt werken in plaats van thuiszitten/liggen!
Liefs,
Kelly
-
07 November 2007 - 14:26
Hilde:
Hey!
Hmm met alle medicijnen op zak is het jullie toch overkomen om ziek te worden..Heeel veel beterschap! hopen dat het bij jou geen malaria is. Beetje rustig aan doen (hoe vervelend dan ook..). Verhaal over begrafenis is echt superinteressant, hoe zulke rituelen soms zo kunnen verschillen maar ook wel overeenkomen.
Rust maar lekker uit!! (mijn moeder zegt altijd: altijd eerst helemaal uitzieken voordat je weer aan de slag gaat!)
xxxx -
07 November 2007 - 14:38
Anne:
Hee lieve Jo! Balen zeg allebei ziek... Hopelijk snel weer beter inderdaad! Wel fantastisch dat jullie zo'n begrafenis hebben kunnen meemaken. Dat geeft echt een beeld van hoe mensen leven en misschien helpt het uiteindelijk ook wel om wat beter te begrijpen wat er allemaal gebeurd. Maar nu vooral beter worden hoor! Liefs Anne -
07 November 2007 - 15:21
Mirjam:
Hey Joanne!
Vervelend dat jullie alletwee ziek zijn! Niet fijn natuurlijk om thuis te zijn in plaats van te werken.. Verhaal van de begrafenis is inderdaad erg interessant! Nou, heel veel beterschap!! Tot het volgende bericht! xx -
07 November 2007 - 15:30
Mam:
Lieve Joanne,
Je verhaal maakt het telefoongesprek wel wat completer!Wat een toestand en dan alsmaar wachten voor twee ongeduldige as.bruiden!
Ziek je even goed uit??veel sterkte,ik wou dat ik je een kopje thee kon brengen,hopelijk heb je nu eindelijk post?
liefs Mam -
07 November 2007 - 15:41
Karin:
Bah bah, al die diarree; laat het maar geen malaria zijn!
Enne, al dat wachten gaat jou vast prima af; je bent zo'n geduldig type...
Veel beterschap!
x -
07 November 2007 - 18:34
Tante Dini:
Hallo Joanne
Het is niet te hopen dat jij ook malaria hebt.
Ik wens je veel sterkte en hoop dat je gauw weer opknap.
Groeten uit het stormachtige en natte nederland.
Groeten Ome Ceel en Tante Dini -
07 November 2007 - 19:23
Marieke:
Heey, wat vervelend allemaal dat jullie beide ziek zijn! Hoop dat je je snel weer wat beter voelt en weer aan de slag kunt,maar eerst even uitzieken al zal dat niet meevallen! Sterkte! XXX, Mariek -
07 November 2007 - 20:11
Joke & Piet:
Aanoewoelaa,
wat weer een weekend zeg,mooi om te lezen.
ook voor jou de komende dagen rustig aan he !!!!!
groetjes uit het natte limburg
-
08 November 2007 - 08:00
Jorrit:
Hi Joanne,
Mijn huisgenoot Bonny is net terug van zijn reis terug naar Tanzania. Voor hem ook een bijzondere ervaring. Hij had ook foto's gemaakt van de wc..zag er niet al te best uit;) Ik hoop dat jij het in ieder geval beter hebt met je diarree. Veel beterschap toegewenst! -
08 November 2007 - 09:52
Dorien:
Heey Joanne,
Apart hoor, een kermis op je begrafenis.. Maar wel indrukwekkend lijkt me om dat allemaal mee te maken. Hoop wel dat je snel beter wordt en weer aan de slag kunt.. Zorg goed voor elkaar, maar dat doen jullie wel! En hartstikke leuk dat je familie komt, zeker met kerstmis! Echt lief!
Nou hier in Nijmegen alles ook wel goed, missen jullie!
Beterschap, take care!
Liefs Dorien -
08 November 2007 - 10:55
Erik:
Cool, zo'n begravening. We sneu voor die mensen daar, maar gaaf om me te maken. Echt bijzonder. Hoop trouwens dat je snel van de diaree af bent! cola wilt nog wel eens helpen ;-)
Vriendelijke groet,
Erik -
08 November 2007 - 20:02
Tante Mieke:
Ik hoop dat jullie je gauw weer beter gaan voelen.
Wat een gedoe zeg zo'n begravenis.Doe maar even rustig aan en ziek goed uit.
groetjes Mieke en Adri -
11 November 2007 - 09:43
Janneke Wolff:
Hoi joanna
ik ben een achternicht van je moeder
ik vind het erg leuk om je ervaringen te lezen.ik wens jullie beterschap.
ik ben zelf ook in kumasi geweest
groetjes janneke -
11 November 2007 - 17:20
Koos Wolff:
Lekker aan de race?
We zitten hier bij Henk en Krijn in Epe.
We eten samen en roddelen natuurlijk over de familie.
Moeten we Norit sturen?
We wensen je beterschap.
Groetjes ook van Evelien. -
11 November 2007 - 22:17
Fam Kwak:
Tjongejonge wat maak jij veel mee! We hebben al jouw verhalen gelezen en zijn onder de indruk van je avontuur. We hebben respect voor al je inzet en ook voor je doorzettingsvermogen. Door laconiek te zijn kun je misschien veel relativeren (hoewel er voor mij weinig te relativeren valt aan vis met maden). Maar een ervaring als deze vergeet je nooit. Nu maar hopen dat je je gauw weer fit voelt en er nog veel leuke gebeurtenissen zullen volgen. In ieder geval zal het fantastisch zijn als je familie naar je toe komt. Echt helemaal TOP! Veel succes nog en van ons allemaal de hartelijke groetjes,
Charlotte. -
15 November 2007 - 14:36
Ming:
Leuke verhalen Joanne, vooral van de diarree! Je hebt iets met wc's.
Veel plezier nog.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
