Tamale

Lieve allemaal!

Wat leuk om jullie berichtjes te lezen. Rinske en Jeroen gefeliciteerd met jullie verloving, hartstikke leuk!!!

Nou ik heb weer genoeg beleefd, moet af en toe nog steeds in mijn arm knijpen of ik hier wel echt rondloop.

Vrijdagavond om 22.00 na een busreis van 14 uur in Tamale aangekomen, was erg vermoeiend. Bus was prima met airco maar er was zoveel te zien onderweg dat onderweg bijna niet heb geslapen.

s' Avonds werden we omstebeurt direct naar het gastgezin gebracht door Norghavo, ik kwam daar om 23 uur aan. Mijn gastmoeder Josephine (28 jaar) stond me al op te wachten met haar zusje Stella (14 jaar) en brachten me gelijk naar mijn kamer zodat ik kon slapen. Ik dacht dat ik wel kon slapen maar het is hier Ramadan dus om 2 uur 's nachts deden ze een "Wake-Up Call" met zingen en muziek, ten teken dat alle moslims in de buurt konden gaan eten. Vervolgens ging om half 5 weer klokken voor het ochtendgebed. Dus 's nachts is het bij ons verre van stil....

Mijn huis en familie is erg raar qua indeling. Ik heb een kamer met slot aan een binnenplaatsje. Maar mijn familie woont aan een ander binnenplaatsje, waar ik ook naar de wc kan. Josephine, diegene die echt voor mij zorgt woont dan nog weer ergens anders, waar ik naar de douche kan. Nou ja douche, een hokje met een emmer water en schepbekkentje. Dus ik loop de hele dag heen en weer tussen allerlei binnenplaatsjes en onderweg moet ik iedereen begroeten in de Dagboni taal die iedereen spreekt. Verder staat er een school vlakbij en alle kinderen roepen "Ello, Ello Saleminga". Dat ben ik dus, de witte mevrouw, en ik moet dan terugbegroeten, en soms komen ze achter je aangehold want dan willen ze een handje. Heel lief maar ook wel een beetje irritant.

De samenstelling van mijn familie blijft vreemd, josephine is dus een uit huis wonende zus. In het familiehuis is ook een nichtje en die doet alles, het koken en wassen enzovoort, ze staat dus duidelijk lager op de ladder, best wel zielig. Verder is Gideon, een broer van 19 af en toe thuis, is aardig en spreekt goed engels, net als Josephine en Stella trouwens. Stella heeft allerlei woordjes voor me opgeschreven in Dagboni taal en doet veel met me, ze wilde mijn haren ook al doen. Dan zijn er dus nog twee zussen maar die wonen ook uit huis en Bismah broertje van 17, woont op zijn school. Moeder is er wel maar praat bijna niet met mij, negeert mij een beetje, maar ze is veel weg want ze staat de hele dag op de markt om Cassave te verkopen. Vader is op dit moment ergens anders in Ghana.

Zaterdag kwam Babs me ophalen voor een bezoekje aan het centrum van de stad, (Babs is de buurman aan de overkant van de straat en krijgt volgende maand ook een vrijwilliger) maar eerst moest ik natuurlijk zijn kamer bekijken met zijn schilderijen en beeldjes want hij is kunstenaar van beroep, wat volgens mij veel Ghanezen hier trouwens zijn. In de stad , na de rondleiding van Babs, met de andere vrijwilligers afgesproken, heerlijk om weer even Nederlands te praten en onze ervaringen te kunnen delen.

Samen zijn we vervolgens naar de kerk van Musah (Musah is het staflid van Norghavo, die in Accra erg goed voor ons zorgde) gegaan. Zijn GospelChoir bestond zoveel jaar, dus hadden ze een eredienst. Geweldig om te zien, het zingen en dansen was echt afrikaans. Musah was erg blij dat we er waren en de andere vrijwilligers van Norghavo (die dus al 1 maand of langer in Tamale waren) waren er ook, leuk om even gesproken te hebben. De dienst duurde zo'n 5 uur, maar het was erg heet binnen in de kerk, dus op een gegeven moment zijn we maar gegaan.

Gisterochtend rijst gegeten, 's middags in de stad spaghetti, en 's avonds echt Ghanees, Bang koo een soort soep met een grote homp Deeg. Lekker maar wel zwaar voor de maag. Josphine heeft al meer vrijwilligers gehad en is dus erg aardig wat betreft eten, want vanochtend begon de familie weer aan de Bang koo, maar voor mij had ze een broodje ei, omdat ik het volgens haar rustig moet opbouwen, erg lief. Wat wel erg raar is, is dat ze tot nu toe nooit samen eten, ik moet vaak eerst eten, en dan gaan ze een voor een eten. Een gezellig familiegebeuren is het niet.

Vandaag naar de kerk van mijn gastgezin geweest. Iedereen gelijk in zijn netste jurk en hup opgepropt in de taxi. De kerk was in een schoolgebouwtje en eerst kregen we bijbelstudie over "Patience" en het verhaal van Job. Ik vond het wel toepasselijk, want ik heb af en toe ook wel wat geduld nodig hier.
Er waren maar ongeveer 20 mensen en iedereen ging met elkaar in discussie, voor mij vertaalde ze af en toe wat in het engels. De dienst werd afgesloten met wat bidden en zingen.

Na de dienst naar huis gelopen in de hitte. Josphine zei dat we nog ergens langs moesten vlakbij mijn huis. In dat huis zaten en lagen heel veel afrikaanse vrouwen en uiteindelijk kwamen we in een kamertje met een vrouw en een heel klein babytje van een week oud. Iedereen was dus op kraamvisite. Ik moest gelijk op het krukje gaan zitten en kreeg de baby in mijn armen gedrukt. Toen moest ik wat foto's maken, en als ik ze ging uitprinten wilde ze heel graag een foto hebben, zo werkt dat dus....

Omdat we gister in de stad gelopen hadden, wist ik de weg, en kon ik op de fiets (fiets van Stella) naar de stad, het is heel dichtbij maar zo'n 10 minuten fietsen. (andere vrijwilligers hebben minder geluk) Band ging wel lek maar dat kon gelijk geplakt worden in een stalletje aan de weg en dat kost echt helemaal niks, zo'n 15 eurocent. Net met vrijwilligers weer wat gedronken en nu zit iedereen druk te typen in het internetcafe.

Morgen hebben we introductie van Norghavo in de stad, en kunnen we allemaal een fiets kopen. Dinsdagochtend is ontbijt met alle mensen en vrijwilligers van Norghavo en daarna gaan we aan het werk. Ben blij dat we kunnen gaan werken, want bij je gastgezin de hele dag is erg wennen. Ze spreken nog erg veel hun eigen taal en hun engels is afrikaans engels, dus kan veel niet volgen. Josephine geeft les aan kinderen van 3 en 4 jaar oud en zegt dat eerdere vrijwilligers haar ook hielpen op school na hun eigen vrijwilligerswerk, omdat ik misschien maar halve dagen in de dokter Amdams kliniek kan werken. Ben benieuwd...

Nou dat waren mijn belevenissen van de afgelopen dagen, en dat is nog niet eens alles. Het blijft heel erg raar om je steeds bewust te zijn van dat je wit bent. Nou heel veel liefs aan iedereen!!

Joanne

ps mijn Ghanese telefoonnummer is 00233- 245196582 Je kan gewoon smsen, het is niet zo heel duur hier.