PPAG

Lieve allemaal,

Hier weer eindelijk een update van mij…

Vorige week eindelijk in contact kunnen komen met de PPAG, staat voor Planned Parenthood Association Ghana. Mijn nieuwe vrijwilligerswerk, yeah fijn om wat te doen te hebben. Vrijdag een rondleiding gehad en gister begonnen. PPAG is een organisatie die seksuele voorlichting geeft, SOA/ HIV testen afneemt, tienermoeders begeleidt, en consultatieburo's heeft. De man die we vrijdag hebben ontmoet van de PPAG was erg enthousiast en had grote plannen met zijn kliniekje. Dus ik ben benieuwd, maar ik verwacht er nog maar niet teveel van want het blijft wel Ghana. En Mieke en ik hebben geleerd van de mooie verhalen van de voorganger van deze PPAG man, waar niet zoveel terecht kwam. (Gelukkig Miek komt deze man al stukken beter over)

Verder zijn we vrijdag met de PPAG-man naar een kliniek in kpalerigu geweest, een klein dorpje 2 uur van Tamale in de "middle of nowhere". Wel heerlijk in een pick-up met airco, dan maakt het niet zoveel uit dat de zandweg erg slecht was. In het dorpje staat een mooie kliniek met huisjes erbij voor het personeel. Volgens de verhalen is het er razend druk omdat het de enige kliniek is in de wijde omtrek. Daarbij komt dat Matilda, een verpleegkundige, vriendin van Musah daar ook werkt, dus gezellig. Ga daar waarschijnlijk volgende week voor een paar dagen heen.

Het kliniekje in Tamale waar ik dus gister ben begonnen draait vooral op voorlichting. Medisch gezien gebeurt er weinig. Maandag startte ook de nieuwe verpleegkundige dus de patienten weten ook nog niet echt dat het kliniekje weer draait. Aan de verpleegkundige had ik ook niet zoveel want die lag het grootste deel van de tijd te slapen. De andere medewerkers waren wel enthousiast, al deden de computer en video het niet en konden ze me dus weinig up-to-date voorlichtingsmateriaal laten zien. Wel hadden we gelijk een "meeting" waarin werd besloten dat het programma om de scholen te bezoeken weer opnieuw opgestart zou worden. Sinds de vorige vrijwilliger heeft dit 4 maanden stil gelegen. Waarom? Kan niemand vertellen; ja mijn fiets deed het niet, hadden geen tijd en geld... nou ja allerlei excusen. In Hadidja, de enige vrouw heb ik het meest vertrouwen en we hopen morgen onze aankondigingsbrieven naar de scholen te kunnen brengen.

Tja waar ben ik verder druk mee geweest vorige week. Mijn tuin, het bleek veranderd in een mooi groen overwoekerd stukje land toen we terugkwamen van onze trip. Ik vond het wel mooi, maar echt praktisch was het niet want er bleven de hele tijd zaadjes plakken aan je kleren of benen. En onkruid prikt ook nog eens. Dus werd Wumpini opgetrommeld door Musah om een beetje onkruid te wieden. Ik kon het natuurlijk niet over mijn hart verkrijgen die jongen dit alleen te laten doen, het was ook een grote klus, 2 lange ochtenden de hele tuin omgeploegd en met deze hitte is dat geen pretje. Uiteindelijk helemaal gelukt en nu hebben we weer een fijne dieprode zandbak.

Verder wil mijn verkoudheid nog steeds niet echt meewerken.Word er een beetje gek van... Daarbij is het weer ook aan het veranderen, hebben nu al 3 weken geen echte regen meer gehad. En vanochtend stond er voor het eerst een koel briesje, de Harmattan winden beginnen eindelijk!

Vorig weekend Marije een vrijwilliger te logeren gehad in mijn huisje. Gezellig om weer iemand continu in huis te hebben. Gezellig popcorn gehaald en een film, voor een echte nederlandse zaterdagavond, viel alleen halverwege de film in slaap.

Daarnaast is Musah druk met de bruiloft van Ben en Suzy. En Musah is “best man”, dus druk belast met de organisatie. Ben is een jeugdvriend van Musah en hij heeft de afgelopen 3 jaar in Qatar ( Verenigde Arabische Emiraten) gewerkt. Dit betekent ook dat hij 3 jaar zijn vriendinnetje niet gezien heeft. Nu is hij krap 2 weken in Ghana en zaterdag trouwt hij al. Om vervolgens 3 weken na de bruiloft weer naar Qatar te vertrekken zijn vrouw achterlatend. Ik kan er met mijn hoofd niet bij. Suzy en Ben zijn ook niet echt spraakzaam, beetje verlegen en lijken ze niet echt enthousiast over de bruiloft. Zo zijn we kleren wezen shoppen voor de mannen maar het leek alsof Musah en ik moesten beslissen… Verder is het wel leuk om een bruiloft van zo dichtbij mee te maken. Ben benieuwd of het bruidspaar zaterdag wat meer straalt.

Oh ja donderdag wilde ik de deur op slot doen om brood te gaan halen, breekt het hele binnenwerk van het slot af. Dus ik buiten, deur op slot en kon met geen mogelijkheid de deur weer open krijgen. Musah gebeld, die onze timmerman Elisah gebeld. Anderhalf uur later konden we weer naar binnen. Vervolgens ontbeten met Musah, Elisah en z’n vriend. Elisah zou het wel effe maken, geen enkel probleem.. Was natuurlijk niet effe dus kon fijn de hele ochtend thuis blijven tot het gefikst was. Nu natuurlijk een supersonisch en veilig slot dat niet kan breken, Musah is er helemaal gelukkig mee.

Vrijdagavond afscheidsfeestje van Linda. Vrijwilliger in mijn oude gastgezin, dus ook leuk om mijn gastfamilie weer te spreken. Feestje was niet echt een succes, Stella vierde ook haar 16de verjaardag en had heel veel eisen gesteld voor het feestje en allerlei mensen uitgenodigd. Mensen uit de buurt drongen naar binnen om ons aan te staren en eten te bemachtigen. Was dus meer Stella's feestje. Gelukkig zondagavond rustig met de vrijwilligers uit eten geweest om Linda's afscheid iets beter te vieren. Erg jammer dat ze weer naar huis gaat.


Afgelopen zaterdag Naamfeestje van een baby in de kerk. Dit houdt in een kleine ceremony met bekendmaking van de naam van de baby en dan de ouders begroeten. Moeder wordt in kamer met de baby gestopt waar veel vrouwen om heen zitten. Mannen zitten buiten onder een afdak. Ooh en de rijst en cola niet te vergeten. Gelukkig hadden we onze Nederlandse spelletjes meegenomen en konden we gezellig spelletjes spelen met de mannen. Blijft raar dat de mannen en vrouwen zo gescheiden leven.

Verder ander goed nieuws vrijdagavond is Afisah (Musah's schoonzus die bij Musah in de Compound woont) bevallen van een dochtertje. Zaterdag kwam ze terug uit het ziekenhuis, schattig baby'tje. Hoe ze dan weer met babytjes omgaan is een ander verhaal. Ze lag zondag op een kussentje op de grond, net voor de ingang, geen mosquitennet en helemaal onder de dekentjes, keiwarm! Vrijdag hebben we in ieder geval het naamfeestje van deze nieuwe baby.

Sorry voor het misschien onsamenhangende verhaal maar dit komt doordat ik elke keer stukjes schrijf en het internet er dan mee stopt.

Heel veel liefs aan jullie allemaal!!!

Liefs Joanne