"Tamale is booming"
Door: Joanne
Blijf op de hoogte en volg Joanne
02 Oktober 2009 | Ghana, Tamale
Lieve allemaal,
Ja hier nog steeds aan het wennen en begin nu wel echt zin te krijgen om iets nuttigs te gaan doen.
Donderdag de Dr Adamsclinic bezocht, Dr Adams was erg blij met mijn bezoek en ik werd hartelijk ontvangen. De kliniek is veranderd, er is een stuk aangebouwd met kantoor voor registratie van de health insurance, aparte injectiekamer en wondverzorgingkamer, ziet er erg mooi uit. Het was ook druk met patienten dus de zaken lopen goed. Was ook te zien aan de paar collega’s die er nog werken van mijn tijd in de kliniek. Zo hadden we Davi, een dame die schoonmaakte in de oude kliniek, altijd in oude kleren en vragen om geld. En nu liep er een dame met prachtig Ghanees gewaad, sieraden, haren netjes gekapt. Pas toen ze ging praten herkende ik haar.
Donderdag ook een fiets gekocht. Musah zag de noodzaak daar niet direct van in omdat ik maar hoef aan te geven dat ik ergens heen wil en hij brengt me met alle plezier met de moter. Maar het is heerlijk nu ook weer zelf te kunnen fietsen. Dus opa en oma bedankt, heb een hele mooie uitgekozen!
Vrijdag hadden we bijna de hele ochtend regen, dus ben het huis maar gaan schoonmaken. Ja het is echt nog regenseizoen, ‘s avonds en ‘s nachts hebben we vaak nog regen. En dan echt hard met wind en onweer, heerlijk! Omdat Musah druk was met studeren heb ik zijn broertjes uitgenodigd en lekker met hun gegeten en spelletjes gedaan. En Musah kon het natuurlijk ook niet laten een spelletje mee te spelen, want hij lijkt wel bijna een Hazeleger zo fanatiek, hij moet winnen…
Zaterdag waren de nichtjes van Agnes bij haar op bezoek, hele schattige meisjes van 4 en 5 jaar oud. Ik was natuurlijk erg interessant, dus ze hebben bij mij in de woonkamer gespeeld, bij Musah op de moter gezeten en geholpen met koken, gezellig.
Toen ik zaterdag op de markt liep werd er ineens heel hard JOANNE geschreeuwd, bleek Nafisah te zijn. Helemaal enthousiast, mijn collega van de oude Dr Adamsclinic. Met haar baby op de rug (ze was toen nog zwanger) en nu ook al weer zwanger van de tweede. En ze vroeg natuurlijk; How’s my friend Miekie? Dus Miek als je er bent moeten we haar maar met een bezoekje vereren.
Maar er is dus veel aan het veranderen in en rond Tamale. Zoals ze hier zeggen Tamale is booming.. Gebouwen doemen op, meer banken, meer auto’s , meer bussen. Zo ook Sparkles, ons favoriete restaurant helemaal gerenoveerd. Ging afgelopen week open en ziet er super mooi uit. Gelukkig werken Rasheeda en Musah (andere Musah, veel jongens heten hier Musah) er nog wel. Gezellig bij gekletst met Musah van Sparkles en ik werd door hem gefeliciteerd voor mijn relatie met Musah, want dat was goed en ik had de juiste man uitgekozen, hij was trots op me… Ja dat is toch wel raar om te horen. Zo kwam Joseph, Musah zijn broer zaterdag ook op bezoek bij mij. Hij leerde me wat Dagbani, en ik denk dat hij mijn nieuwe Dagbani-leraar wordt, legt me alles met veel geduld uit. Joseph is heel aardig en was ook verassend open. Onder andere over wanneer hij en z’n vrouw hun tweede kind plande en in de hoop dat het toch een jongen zou zijn en wat van Musah weg zou hebben. Want hij was heel trots op z’n broertje en hield van hem en Musah is een goede man.. Kortom; wees voorzichtig met mijn broertje…
Zondag ontbeten met Musah. Vervolgens naar de kerk met Aron en Musah naar school om zijn examens te maken. Was leuk om bij Musah’s familie te zijn zonder Musah want z’n zusjes, Mary, Esther, Christy en Sheetah komen dan veel meer los, hebben gezellig met me geluncht. En wilden alles weten over de foto’s van Holland die ze gezien hadden. Toen Musah thuis kwam, verdwenen de dames ineens, de dames zitten en eten apart van de jongens die weer in een andere kamer film aan het kijken waren. Omdat Musah zijn familie zo groot is, is de scheiding jongens/meisjes veel duidelijker aanwezig, ook in de kerk zitten ze apart, ik moet daar nog een beetje aan wennen….
Maandag Josephine haar schooltje weer eens bezocht, ziet er heel mooi uit. Bismark geeft er nu les en was helemaal enthousiast, misschien dat ik voorlopig 2 of 3 dagen daar ga helpen.
Maandagavond werd Musah aangereden op de moter, hij was een andere moter aan het inhalen en die dacht ook naar links te kunnen. Samen onderuit gegleden, Musah over de kop, gelukkig helm op en de auto achter hun kon op tijd stoppen. “Thank God” alleen wat schaafwonden, en de moter flink kapot. Gelukkig was ik er niet bij, want ik ben al zo’n fan van het verkeer hier in Tamale, en ben erg blij met m’n fiets.
Dinsdag Musah z’n wondjes opnieuw verbonden, nooit gedacht dat hij hier mijn eerst patiënt zou zijn. Hij droeg dit natuurlijk echt als een man, met kreunen en steunen… Iedereen moest het verhaal natuurlijk horen en vrienden kwamen langs om te kijken hoe ernstig het was. Gelukkig valt het allemaal wel mee. En zo was de dag ineens verassend snel voorbij.
Woensdag kadootjes uitgedeeld eindelijk. Mijn favoriete onderdeel, hou er namelijk niet echt van. Niet dat de Ghanezen niet dankbaar zijn, ze zijn zeker heel blij met de kadootjes maar voel me dan net zo’n sinterklaas. Vooral als een nichtje van Musah dan helemaal op de knieën gaat voor me om me te bedanken, ze begon nog net mijn voeten niet te kussen. Maar Musah zijn broertje waren erg blij met de Glow in the Dark sterren, gisteravond zeiden ze, “moet je eens in onze kamer komen kijken…mooi he als we het licht uit doen” 17, 18 en 20 jaar oud maar Glow in the Dark is nog een uitvinding voor hen, prachtig!
Donderdagochtend bij Musah zijn familie ontbeten, en foto’s gemaakt van Balima. Balima, dochter van Joseph had namelijk haar eerste echte schooldag en hij had gevraagd of ik wat foto’s wilde maken. Balima is verschrikkelijk verlegen en was elke keer bang voor me, maar ze begint nu aan me te wennen. En mocht zowaar haar haren doen en poseerde netjes voor de foto. Ze was heel trots dat ze naar school mocht.
Ooh ja en van de week kwam er voor het eerst geen water uit de kraan, heel goed om te ervaren hoe blij je dan weer kunt zijn met stromend water. Dus bucketshower dan maar… gelukkig ging “the pipe” zoals ze dat hier noemen na 1,5 dag weer open.
Tja de dagen vliegen hier dus….en blijk toch iets meer tijd nodig te hebben om te wennen en tot rust te komen. Geniet nog wel van mijn vrije tijd en zie Musah ook nog wel heel veel. Ik ben me nog aan het oriënteren op werk, waarschijnlijk toch wel wat vrijwilligerswerk de komende twee maanden. Ga een dezer dagen kijken in de Kliniek in de community van Musah en in een Maternity Home, verloskundigenpraktijk in Tamale. En zal dus wat helpen op het schooltje en dan is het alweer tijd om naar Accra af te reizen, om mijn paspoort en Mieke op te halen.
Heel veel warme groetjes,
Joanne
ps. het is wel weer echt Ghana hier, probeer al 3 dagen mijn berichtje te plaatsen, maar het internet laat me een beetje in de steek.
Ja hier nog steeds aan het wennen en begin nu wel echt zin te krijgen om iets nuttigs te gaan doen.
Donderdag de Dr Adamsclinic bezocht, Dr Adams was erg blij met mijn bezoek en ik werd hartelijk ontvangen. De kliniek is veranderd, er is een stuk aangebouwd met kantoor voor registratie van de health insurance, aparte injectiekamer en wondverzorgingkamer, ziet er erg mooi uit. Het was ook druk met patienten dus de zaken lopen goed. Was ook te zien aan de paar collega’s die er nog werken van mijn tijd in de kliniek. Zo hadden we Davi, een dame die schoonmaakte in de oude kliniek, altijd in oude kleren en vragen om geld. En nu liep er een dame met prachtig Ghanees gewaad, sieraden, haren netjes gekapt. Pas toen ze ging praten herkende ik haar.
Donderdag ook een fiets gekocht. Musah zag de noodzaak daar niet direct van in omdat ik maar hoef aan te geven dat ik ergens heen wil en hij brengt me met alle plezier met de moter. Maar het is heerlijk nu ook weer zelf te kunnen fietsen. Dus opa en oma bedankt, heb een hele mooie uitgekozen!
Vrijdag hadden we bijna de hele ochtend regen, dus ben het huis maar gaan schoonmaken. Ja het is echt nog regenseizoen, ‘s avonds en ‘s nachts hebben we vaak nog regen. En dan echt hard met wind en onweer, heerlijk! Omdat Musah druk was met studeren heb ik zijn broertjes uitgenodigd en lekker met hun gegeten en spelletjes gedaan. En Musah kon het natuurlijk ook niet laten een spelletje mee te spelen, want hij lijkt wel bijna een Hazeleger zo fanatiek, hij moet winnen…
Zaterdag waren de nichtjes van Agnes bij haar op bezoek, hele schattige meisjes van 4 en 5 jaar oud. Ik was natuurlijk erg interessant, dus ze hebben bij mij in de woonkamer gespeeld, bij Musah op de moter gezeten en geholpen met koken, gezellig.
Toen ik zaterdag op de markt liep werd er ineens heel hard JOANNE geschreeuwd, bleek Nafisah te zijn. Helemaal enthousiast, mijn collega van de oude Dr Adamsclinic. Met haar baby op de rug (ze was toen nog zwanger) en nu ook al weer zwanger van de tweede. En ze vroeg natuurlijk; How’s my friend Miekie? Dus Miek als je er bent moeten we haar maar met een bezoekje vereren.
Maar er is dus veel aan het veranderen in en rond Tamale. Zoals ze hier zeggen Tamale is booming.. Gebouwen doemen op, meer banken, meer auto’s , meer bussen. Zo ook Sparkles, ons favoriete restaurant helemaal gerenoveerd. Ging afgelopen week open en ziet er super mooi uit. Gelukkig werken Rasheeda en Musah (andere Musah, veel jongens heten hier Musah) er nog wel. Gezellig bij gekletst met Musah van Sparkles en ik werd door hem gefeliciteerd voor mijn relatie met Musah, want dat was goed en ik had de juiste man uitgekozen, hij was trots op me… Ja dat is toch wel raar om te horen. Zo kwam Joseph, Musah zijn broer zaterdag ook op bezoek bij mij. Hij leerde me wat Dagbani, en ik denk dat hij mijn nieuwe Dagbani-leraar wordt, legt me alles met veel geduld uit. Joseph is heel aardig en was ook verassend open. Onder andere over wanneer hij en z’n vrouw hun tweede kind plande en in de hoop dat het toch een jongen zou zijn en wat van Musah weg zou hebben. Want hij was heel trots op z’n broertje en hield van hem en Musah is een goede man.. Kortom; wees voorzichtig met mijn broertje…
Zondag ontbeten met Musah. Vervolgens naar de kerk met Aron en Musah naar school om zijn examens te maken. Was leuk om bij Musah’s familie te zijn zonder Musah want z’n zusjes, Mary, Esther, Christy en Sheetah komen dan veel meer los, hebben gezellig met me geluncht. En wilden alles weten over de foto’s van Holland die ze gezien hadden. Toen Musah thuis kwam, verdwenen de dames ineens, de dames zitten en eten apart van de jongens die weer in een andere kamer film aan het kijken waren. Omdat Musah zijn familie zo groot is, is de scheiding jongens/meisjes veel duidelijker aanwezig, ook in de kerk zitten ze apart, ik moet daar nog een beetje aan wennen….
Maandag Josephine haar schooltje weer eens bezocht, ziet er heel mooi uit. Bismark geeft er nu les en was helemaal enthousiast, misschien dat ik voorlopig 2 of 3 dagen daar ga helpen.
Maandagavond werd Musah aangereden op de moter, hij was een andere moter aan het inhalen en die dacht ook naar links te kunnen. Samen onderuit gegleden, Musah over de kop, gelukkig helm op en de auto achter hun kon op tijd stoppen. “Thank God” alleen wat schaafwonden, en de moter flink kapot. Gelukkig was ik er niet bij, want ik ben al zo’n fan van het verkeer hier in Tamale, en ben erg blij met m’n fiets.
Dinsdag Musah z’n wondjes opnieuw verbonden, nooit gedacht dat hij hier mijn eerst patiënt zou zijn. Hij droeg dit natuurlijk echt als een man, met kreunen en steunen… Iedereen moest het verhaal natuurlijk horen en vrienden kwamen langs om te kijken hoe ernstig het was. Gelukkig valt het allemaal wel mee. En zo was de dag ineens verassend snel voorbij.
Woensdag kadootjes uitgedeeld eindelijk. Mijn favoriete onderdeel, hou er namelijk niet echt van. Niet dat de Ghanezen niet dankbaar zijn, ze zijn zeker heel blij met de kadootjes maar voel me dan net zo’n sinterklaas. Vooral als een nichtje van Musah dan helemaal op de knieën gaat voor me om me te bedanken, ze begon nog net mijn voeten niet te kussen. Maar Musah zijn broertje waren erg blij met de Glow in the Dark sterren, gisteravond zeiden ze, “moet je eens in onze kamer komen kijken…mooi he als we het licht uit doen” 17, 18 en 20 jaar oud maar Glow in the Dark is nog een uitvinding voor hen, prachtig!
Donderdagochtend bij Musah zijn familie ontbeten, en foto’s gemaakt van Balima. Balima, dochter van Joseph had namelijk haar eerste echte schooldag en hij had gevraagd of ik wat foto’s wilde maken. Balima is verschrikkelijk verlegen en was elke keer bang voor me, maar ze begint nu aan me te wennen. En mocht zowaar haar haren doen en poseerde netjes voor de foto. Ze was heel trots dat ze naar school mocht.
Ooh ja en van de week kwam er voor het eerst geen water uit de kraan, heel goed om te ervaren hoe blij je dan weer kunt zijn met stromend water. Dus bucketshower dan maar… gelukkig ging “the pipe” zoals ze dat hier noemen na 1,5 dag weer open.
Tja de dagen vliegen hier dus….en blijk toch iets meer tijd nodig te hebben om te wennen en tot rust te komen. Geniet nog wel van mijn vrije tijd en zie Musah ook nog wel heel veel. Ik ben me nog aan het oriënteren op werk, waarschijnlijk toch wel wat vrijwilligerswerk de komende twee maanden. Ga een dezer dagen kijken in de Kliniek in de community van Musah en in een Maternity Home, verloskundigenpraktijk in Tamale. En zal dus wat helpen op het schooltje en dan is het alweer tijd om naar Accra af te reizen, om mijn paspoort en Mieke op te halen.
Heel veel warme groetjes,
Joanne
ps. het is wel weer echt Ghana hier, probeer al 3 dagen mijn berichtje te plaatsen, maar het internet laat me een beetje in de steek.
-
02 Oktober 2009 - 10:18
Kelly:
Ooh dat is schikken van het ongeluk van Musah! Gelukkig heeft hij een goede verpleegster bij de hand.. En gelukkig viel het mee..
Leuk zo vaak nog wat van je te horen! helemaal geweldig toen je me gister even belde! Nog een weekje en dan komt Mieke, dus wordt vast gezellig!
Succes alvast met de reis naar Accra woensdag!
liefs -
02 Oktober 2009 - 11:17
Jorrit Hazeleger:
Hé Joanne,
Kwam er eindelijk aan toe om je berichten te lezen. Voelt best een beetje vreemd. Hier, koud, regenachtig en grijs. Daar, mooi, kleurig, warm en JOANNE. Zo'n andere wereld! En daar zit mijn lieve nichtje nu dus ook:)
Nadia en ik zijn aan het aftellen voor de bruiloft. Nog maar een week!!! Ook al ga ik dan niet naar Ghana...het voelt wel als een groot avontuur. We hebben er ontzettend veel zin in! Ik laat je na het trouwen een mooie foto zien. Goed?
Blijf je verhalen schrijven! Ik vind het leuk om te lezen hoe het met je gaat:) -
02 Oktober 2009 - 14:36
Anne:
Heerlijk om je verhalen weer te lezen! Liefs -
02 Oktober 2009 - 20:19
Ingeborg:
Blij om te lezen dat je zo warm door iedereen ontvangen wordt en dat Musah veel tijd voor je neemt. Ik heb mijn cadeautje voor jou eindelijk op de post gedaan dus ben benieuwd wanneer het aankomt. Geniet maar lekker van het leven en de rust daar! Je keuken ziet er trouwens echt Joanne's uit ;) haha helemaal netjes naar jou style leuk om te zien.
grtjes Ingeborg -
04 Oktober 2009 - 12:16
Koos:
Hoi Joanne en Musah,
Gisteravond waren ben en Jo hier even op de koffie.
Ik hoor dat ze een sauna willen, jij hebt er waarschijnlijk geen behoefte aan. Het begint hier aardig te herfsten, veen wind en wat regenbuien. Groets uit Hattemerbroek ennu...wij zingen wel bij Jorrit en Nadia in jullie plaats -
05 Oktober 2009 - 15:17
Mieke:
Nog 4 nachtjes slapen en dan kom ik naar je toe!!!
Een hele dikke knuffel vanuit een druilerig kikkerlandje.... -
11 Oktober 2009 - 09:25
Oma Wolff.:
Goede morgen Joanne,
Lekker geslapen? ,snachts heb je geen last van de hitte en kun je er weer tegen.Fijn om te horen dat je een fiets heb nu kun je gaan en staan waar je wil.Musha mag hem ook wel gebruiken!!Nu mag jij je motor rybewijs halen en dan heerlijk met de motor
Fijn om te horen dat je het naar je zin heb.Geniet samen met Musha leer elkaar kennen,en maak samen plannen.Fijn datMieke er
is en klets maar lekker bij,een mooie tijd en vacantie toegewenst van ons uit Lunteren.Oma Opa -
11 Oktober 2009 - 17:35
Rachel:
Heey Joanne!!
Jaja ik volg je site nog steeds...klinkt allemaal wel heel leuk, toch wel een hele andere wereld...Je zit er nu dan ongeveer een maand! tijd gaat toch wel snel...op t werk is t wat...weinig personeel en zware patienten..Dus tis weer druk! Ik moet even een gesprek plannen zo snel mogelijk en mag dan hoop ik naar schaal 7;) Wat zou je graag voorn werk doen daar? Heel veel plezier nog!!
kus Rachel
-
12 Oktober 2009 - 08:21
Carina En Jahlove:
Hoi Joanne en Musah!
Zo te horen gaat alles goed daar! Super leuk om je verhalen te lezen en foto's te bekijken!!! Krijg toch echt heimwee zo..... Als ik de mogelijkheid had was ik zo over komen vliegen met kerst of zo... Maarja...helaas zit dat dr niet in. Hier gaat de tijd ook snel. Jahlove gaat over een maand alweer naar huis. Ondertussen ben ik hard aan het af studeren voor de SPH. Geniet er lekker van daar! Hoop dat je binnenkort toch nog werk vindt in Tamale.
Doe je musah en de rest van NorGhaVo de groetjes van ons?!
Liefs, Carina en Jahlove -
12 Oktober 2009 - 08:23
Carina:
ps. we kregen van Nat al een smsje dat je in Accra was vorige week om Mieke op te halen. Ben benieuwd naar je volgende verhaal!! Doe je Mieke de groetjes van mij?
X -
14 Oktober 2009 - 16:38
Thomas:
He Joan, superleuk om je berichten te lezen. Krijg er enorm zin van in warm weer! Ben benieuwd naar je volgende bericht met avonturen, het leven hier lijkt ineens heel saai :) Groeten, je neefje -
16 Oktober 2009 - 14:52
Sanne:
Ha Joan,
We konden er niet bij zijn met je feestje, maar je verhalen en foto's op de site volgen is erg leuk! We hopen dat je een hele goede tijd hebt!
Zo te zien zit je wel aardig te genieten;)
Liefs Aart en Sanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
