Accra en Tamale
Door: Joanne
Blijf op de hoogte en volg Joanne
19 September 2009 | Ghana, Tamale
Lieve allemaal,
Hier dan eindelijk een berichtje van mij, want ik weet dat sommige van jullie met spanning zitten te wachten.
Laat ik toch maar bij het begin beginnen. Maandag afscheid op schiphol, was super lief dat Mirjam, Anne, Dorien, Kelly, Hilde en Ingeborg er allemaal waren. Vond het wel moeilijk maar dat was gelukkig over toen ik eenmaal in het vliegtuig zat. Ooh ja mijn vlucht was prima, maar op het laatste moment werd er nog een man aan boord gebracht onder begeleiding van de marechaussee. Hij werd uitgezet terug naar Ghana om daar overgeleverd te worden aan de politie, maar de halve vlucht heeft hij lopen schreeuwen, Please help me! I will not cooperate, I will not go back, I’m going to kill myself, I will destroy this plane…Niet zo heel fijn om bij in de buurt te zitten..
Eenmaal geland in Accra, voelde Ghana weer als een warme deken, warm weer en de typische geur van Ghana. Zo snel mogelijk door alle controles heen om Musah te kunnen zien. Was heerlijk om hem weer te zien! Hij is niks veranderd, dezelfde smile, alleen wat magerder.
De volgende ochtend helemaal klaar en bepakt om naar de Green Turtle Lodge af te reizen kon ik mijn paspoort niet vinden. Paniek, Musah bleef super kalm, tassen binnenste buiten gekeerd, geen paspoort. Tja dan maar terug naar het vliegveld en de taxichauffeur opsporen. Daar ging natuurlijk alles op zijn Ghanees, wel iedereen heel behulpzaam, maar het duurde bijna een uur voordat de taxichauffeur opgespoord was via talloze mobieltjes. Geen paspoort. Op het vliegveld zelf rondgevraagd, laten omroepen en een politierapport laten maken. Bijna 2 uur in een oude bouwkeet gezeten (het politieburo), wel veel lol gehad met sommige agenten maar de agent die ons hielp moest onze verklaring wel 3 keer overschrijven omdat er geen enkel schrijffoutje of verkeerd streepje in mocht zitten. Hier was een computer toch wel handig geweest. Toen maar naar de Nederlandse Ambassade, mooi gebouw midden in Accra. Heel lange rij met wachtende Ghanezen maar de Nederlanders kregen gelukkig voorrang. Raar om daar weer Nederlands te kunnen spreken. En mijn paspoort bleek terecht! Iemand had het gevonden en naar de ambassade gebracht. Maar helaas ik kreeg het niet meer terug, omdat men niet weet wat er met mijn paspoort is gedaan. Echt balen, maar ja dus een nieuw paspoort aanvragen. Papieren invullen, nieuwe pasfoto’s en betalen. Omdat de ambassade bijna sloot, moesten we de volgende dag nog een keer terugkomen. Mijn nieuwe paspoort kan ik volgende week ophalen, maar ik haal het over 3 weken wel als ik Mieke in Accra op pik, en dat was ook prima, er geldt hier geen officiële identificatieplicht en we wilden echt niet nog langer in Accra blijven. Die dag ook naar de Immigration Service of Ghana, voor mijn visum. Op de ambassade zeiden ze dat ik waarschijnlijk ook weer helemaal opnieuw een visum moet kopen en aanvragen. Maar op het bureau van de Immigration Service vertelden ze weer heel andere verhalen, ik zou mijn visum gewoon kunnen laten overschrijven, dus we zullen zien.
Woensdagmiddag besloten om toch maar zo snel mogelijk naar Tamale te vertrekken. Jammer van het beachresort maar dat halen we nog wel een keertje in, en we hebben en nu ook prima geahd. Verschillende busstations afgezocht naar bustickets voor de avondbus. De busreis was redelijk, 13 uur op kleine stoeltjes, zonder airco en weinig slaap. Rond 4 uur in de ochtend aangekomen bij mijn nieuwe huis! Het is echt prachtig! Het voelt bijna te luxe, zo groot! Het is wel op zijn Ghanees afgewerkt, niet echt recht betegelt en slordig schilderwerk maar dat maakt niet uit. Het bed is fijn, de douche is geweldig en het is fijn om een eigen toilet te hebben. En het water stroomt gewoon uit de kraan, heerlijk! En het is rustig, de 3 dames die in het grote huis ervoor wonen zijn erg aardig, en ik kan gewoon rustig in de tuin zitten, de hangmat komt nog!
Na een paar uurtjes slaap ontbeten bij Musah zijn familie. Niet gezellig ontbijten aan tafel zoals bij ons, maar Musah en ik in het midden, we werden geserveerd met 3 verschillende soorten ontbijt (veel te veel natuurlijk) en zijn broertjes eromheen. Gelukkig kon ik ook wat van mijn eten kwijt aan de kleine neefjes en nichtjes die eromheen speelden. En wat overbleef ging naar zijn broertjes. Iedereen was gelukkig wel heel blij om me te zien en ze kwamen een voor een voor de gebruikelijke praatjes. Musah is heel trots, en iedereen weet hier van mijn komst. Vrienden bellen ook de hele tijd wanneer ze kunnen komen om ons te bezoeken.
Toen inkopen gaan doen. Emmers om mijn kleren in te wassen, afwasteil, prullenbakken, borden, bestek, gasfles, wateropslag ton, spiegel en nog meer. Lang leve de wereld van het plastic! Wumpini zijn neef ging mee als boodschappenjongen. Moet daar nog echt aan wennen, maar Wumpini heeft met ons gegeten en vond het geweldig. ’s Avonds Musah zijn broertjes ook weer op bezoek, ze vinden het super om in zo’mooi huis te zijn. Zijn helemaal enthousiast en denken actief mee. Als ik niet oplet staat er ineens een de keuken voor me te dweilen, af te wassen of buiten te bezemen.
Gister lekker rustig aan in de zon ontbeten, en mijn was gedaan. ’s Middags naar Musah zijn school voor de resultaten van zijn examens die hij meer dan een half jaar geleden heeft gedaan. Natuurlijk allemaal hoge cijfers weer, goede stimulans voor zijn toetsen van volgende week en betekent dat hij het ook wel iets rustiger aan kan doen. Om het te vieren hebben we lekker Banku gegeten.
Musah terug naar school en ik mijn gastfamilie bezocht, iedereen was zowaar thuis. Stella, Bismark, Gideon, Victoria, Christiana, Martha, Josephine, iedereen was blij om me te zien! Leuk om ze weer te zien, maar was ook wel weer blij naar mijn eigen huis te kunnen. De dames willen me allemaal Ghanees leren koken, ben benieuwd. Ooh ja ik vroeg voor de lol aan Josephine of ze haar witte man al gevonden had…dat was immers haar grote wens, en we maakten daar vaak grapjes over. Ja zegt ze ik ben getrouwd…en hij is oud, erg oud, 61, maar wit en Amerikaans, en “he is troublesome”. Kortom echt gelukkig leek ze er niet mee, ook niet toen ik vroeg naar zijn goede eigenschappen.
Vanochtend kwam de timmerman Elisah (ook een neef) om te kijken naar wat voor een plank aan de muur we wilden om de keukenspullen op te ruimen en de tafel die werkt als aanrecht te verlagen. Gezellig met Musah en Elisah ontbeten maar echt dit praktisch aanpakken dat kost iets meer tijd dan wij Nederlanders gewend zijn. Zoals vanavond willen ze Musah zijn grote bank op een driespanmoter vervoeren naar mijn huis, maar het past waarschijnlijk niet door de deur. Ik zeg elke keer meet het dan op dan weten we het, maar nee ze zien het wel anders maken ze de deur toch wat groter…
Nou het is een heel verhaal, misschien wat te uitgebreid, maar ik heb mijn belevenissen weer van me afgeschreven. Ik heb het hier dus prima naar mijn zin, tot nu toe is alles relaxed en geniet ik volop van Musah en mijn nieuwe huis.
Heel veel liefs aan jullie allemaal,
Joanne
Ps. Mijn adres is;
NorGhaVo Office
Cultural Centre
P.O. Box 447
Tamale N/R
GHANA
Hier dan eindelijk een berichtje van mij, want ik weet dat sommige van jullie met spanning zitten te wachten.
Laat ik toch maar bij het begin beginnen. Maandag afscheid op schiphol, was super lief dat Mirjam, Anne, Dorien, Kelly, Hilde en Ingeborg er allemaal waren. Vond het wel moeilijk maar dat was gelukkig over toen ik eenmaal in het vliegtuig zat. Ooh ja mijn vlucht was prima, maar op het laatste moment werd er nog een man aan boord gebracht onder begeleiding van de marechaussee. Hij werd uitgezet terug naar Ghana om daar overgeleverd te worden aan de politie, maar de halve vlucht heeft hij lopen schreeuwen, Please help me! I will not cooperate, I will not go back, I’m going to kill myself, I will destroy this plane…Niet zo heel fijn om bij in de buurt te zitten..
Eenmaal geland in Accra, voelde Ghana weer als een warme deken, warm weer en de typische geur van Ghana. Zo snel mogelijk door alle controles heen om Musah te kunnen zien. Was heerlijk om hem weer te zien! Hij is niks veranderd, dezelfde smile, alleen wat magerder.
De volgende ochtend helemaal klaar en bepakt om naar de Green Turtle Lodge af te reizen kon ik mijn paspoort niet vinden. Paniek, Musah bleef super kalm, tassen binnenste buiten gekeerd, geen paspoort. Tja dan maar terug naar het vliegveld en de taxichauffeur opsporen. Daar ging natuurlijk alles op zijn Ghanees, wel iedereen heel behulpzaam, maar het duurde bijna een uur voordat de taxichauffeur opgespoord was via talloze mobieltjes. Geen paspoort. Op het vliegveld zelf rondgevraagd, laten omroepen en een politierapport laten maken. Bijna 2 uur in een oude bouwkeet gezeten (het politieburo), wel veel lol gehad met sommige agenten maar de agent die ons hielp moest onze verklaring wel 3 keer overschrijven omdat er geen enkel schrijffoutje of verkeerd streepje in mocht zitten. Hier was een computer toch wel handig geweest. Toen maar naar de Nederlandse Ambassade, mooi gebouw midden in Accra. Heel lange rij met wachtende Ghanezen maar de Nederlanders kregen gelukkig voorrang. Raar om daar weer Nederlands te kunnen spreken. En mijn paspoort bleek terecht! Iemand had het gevonden en naar de ambassade gebracht. Maar helaas ik kreeg het niet meer terug, omdat men niet weet wat er met mijn paspoort is gedaan. Echt balen, maar ja dus een nieuw paspoort aanvragen. Papieren invullen, nieuwe pasfoto’s en betalen. Omdat de ambassade bijna sloot, moesten we de volgende dag nog een keer terugkomen. Mijn nieuwe paspoort kan ik volgende week ophalen, maar ik haal het over 3 weken wel als ik Mieke in Accra op pik, en dat was ook prima, er geldt hier geen officiële identificatieplicht en we wilden echt niet nog langer in Accra blijven. Die dag ook naar de Immigration Service of Ghana, voor mijn visum. Op de ambassade zeiden ze dat ik waarschijnlijk ook weer helemaal opnieuw een visum moet kopen en aanvragen. Maar op het bureau van de Immigration Service vertelden ze weer heel andere verhalen, ik zou mijn visum gewoon kunnen laten overschrijven, dus we zullen zien.
Woensdagmiddag besloten om toch maar zo snel mogelijk naar Tamale te vertrekken. Jammer van het beachresort maar dat halen we nog wel een keertje in, en we hebben en nu ook prima geahd. Verschillende busstations afgezocht naar bustickets voor de avondbus. De busreis was redelijk, 13 uur op kleine stoeltjes, zonder airco en weinig slaap. Rond 4 uur in de ochtend aangekomen bij mijn nieuwe huis! Het is echt prachtig! Het voelt bijna te luxe, zo groot! Het is wel op zijn Ghanees afgewerkt, niet echt recht betegelt en slordig schilderwerk maar dat maakt niet uit. Het bed is fijn, de douche is geweldig en het is fijn om een eigen toilet te hebben. En het water stroomt gewoon uit de kraan, heerlijk! En het is rustig, de 3 dames die in het grote huis ervoor wonen zijn erg aardig, en ik kan gewoon rustig in de tuin zitten, de hangmat komt nog!
Na een paar uurtjes slaap ontbeten bij Musah zijn familie. Niet gezellig ontbijten aan tafel zoals bij ons, maar Musah en ik in het midden, we werden geserveerd met 3 verschillende soorten ontbijt (veel te veel natuurlijk) en zijn broertjes eromheen. Gelukkig kon ik ook wat van mijn eten kwijt aan de kleine neefjes en nichtjes die eromheen speelden. En wat overbleef ging naar zijn broertjes. Iedereen was gelukkig wel heel blij om me te zien en ze kwamen een voor een voor de gebruikelijke praatjes. Musah is heel trots, en iedereen weet hier van mijn komst. Vrienden bellen ook de hele tijd wanneer ze kunnen komen om ons te bezoeken.
Toen inkopen gaan doen. Emmers om mijn kleren in te wassen, afwasteil, prullenbakken, borden, bestek, gasfles, wateropslag ton, spiegel en nog meer. Lang leve de wereld van het plastic! Wumpini zijn neef ging mee als boodschappenjongen. Moet daar nog echt aan wennen, maar Wumpini heeft met ons gegeten en vond het geweldig. ’s Avonds Musah zijn broertjes ook weer op bezoek, ze vinden het super om in zo’mooi huis te zijn. Zijn helemaal enthousiast en denken actief mee. Als ik niet oplet staat er ineens een de keuken voor me te dweilen, af te wassen of buiten te bezemen.
Gister lekker rustig aan in de zon ontbeten, en mijn was gedaan. ’s Middags naar Musah zijn school voor de resultaten van zijn examens die hij meer dan een half jaar geleden heeft gedaan. Natuurlijk allemaal hoge cijfers weer, goede stimulans voor zijn toetsen van volgende week en betekent dat hij het ook wel iets rustiger aan kan doen. Om het te vieren hebben we lekker Banku gegeten.
Musah terug naar school en ik mijn gastfamilie bezocht, iedereen was zowaar thuis. Stella, Bismark, Gideon, Victoria, Christiana, Martha, Josephine, iedereen was blij om me te zien! Leuk om ze weer te zien, maar was ook wel weer blij naar mijn eigen huis te kunnen. De dames willen me allemaal Ghanees leren koken, ben benieuwd. Ooh ja ik vroeg voor de lol aan Josephine of ze haar witte man al gevonden had…dat was immers haar grote wens, en we maakten daar vaak grapjes over. Ja zegt ze ik ben getrouwd…en hij is oud, erg oud, 61, maar wit en Amerikaans, en “he is troublesome”. Kortom echt gelukkig leek ze er niet mee, ook niet toen ik vroeg naar zijn goede eigenschappen.
Vanochtend kwam de timmerman Elisah (ook een neef) om te kijken naar wat voor een plank aan de muur we wilden om de keukenspullen op te ruimen en de tafel die werkt als aanrecht te verlagen. Gezellig met Musah en Elisah ontbeten maar echt dit praktisch aanpakken dat kost iets meer tijd dan wij Nederlanders gewend zijn. Zoals vanavond willen ze Musah zijn grote bank op een driespanmoter vervoeren naar mijn huis, maar het past waarschijnlijk niet door de deur. Ik zeg elke keer meet het dan op dan weten we het, maar nee ze zien het wel anders maken ze de deur toch wat groter…
Nou het is een heel verhaal, misschien wat te uitgebreid, maar ik heb mijn belevenissen weer van me afgeschreven. Ik heb het hier dus prima naar mijn zin, tot nu toe is alles relaxed en geniet ik volop van Musah en mijn nieuwe huis.
Heel veel liefs aan jullie allemaal,
Joanne
Ps. Mijn adres is;
NorGhaVo Office
Cultural Centre
P.O. Box 447
Tamale N/R
GHANA
-
19 September 2009 - 13:19
Mirjam:
Hey Joanne!
Super leuk om je eerste bericht vanuit Ghana te lezen! Echt fijn dat je het goed naar je zin hebt! Leuke foto's ook! Maar je paspoort kwijt?! En er zat nog wel zo'n mooi roze hoesje om heen.. Gelukkig is er al weer een nieuwe geregeld! Hier in Nederland is het vandaag ook mooi weer, heerlijk! Nou, veel plezier daar, geniet ervan en tot je volgende bericht! Liefs xx -
19 September 2009 - 14:09
Mieke:
He JOJO!
Bij jou zit de vertraging er ook al in hoor ;), want je had het berichtje gisteren al beloofd. Geeft helemaal niets. Je klinkt positief en dat is fijn om te horen. Di-avond of do-ochtend SKYPE/YAHOO-date?
Bye bye! -
19 September 2009 - 16:55
Hilde:
Hey Jo!
Fijn dit berichtje te lezen (mijn moeder was al erg benieuwd hoe je eerste dagen verlopen waren, en ik ook natuurlijk ;))! Haha paspoort kwijt, wat een gedoe, gelukkig dat je al aardig de Ghaneese mentaliteit hebt dat het allemaal wel goed komt. Huis en familie van Musah klinken leuk, schattig nichtje trouwens! Succes met de jobhunt en het verder inrichten van je crib.
Liefs X -
19 September 2009 - 20:49
Lotte:
Heej Jo,
Leuk om te horen wat je allemaal al hebt beleefd...beloofd een hoop voor de komende tijd :). Hoop gedoe dus met je paspoort maar gelukkig heb je binnenkort weer een nieuwe. Wel fijn dat iedereen weer super blij is om je te zien en ook dat je je gastfamilie nog hebt gezien. Heel veel plezier de komende week!!
Liefs xxxx -
19 September 2009 - 21:34
Esther:
Hee Jo, fijn om te lezen dat je heelhuids bent aangekomen. Wat een gedoetje rondom je paspoort, maak je dat ook eens mee ;) Jij en Musah zien en happy uit op de foto, ik ben blij voor jullie! Succes met je huisje op orde brengen. Als je je verveelt mag je de groetjes nog wel brengen aan mijn familie :)
Liefs Esther -
20 September 2009 - 08:08
)Opa Duif.:
Hallo Bleu eys op zondag morgen even reactie op je reisverslag.
Fijn dat je zo leuk werd ontvangen, geniet ervan.
Hier staat geen kruiwagen stil omdat jij er niet bent ook al denken we steeds aan je.
Leer maar lekker koken dan kom ik graag bij je eten kan ik meteen de deur weer repareren.
Dikke knuffels van ons. -
20 September 2009 - 18:49
Ingeborg:
hey joanne,
Goed te horen dat je huisje zo bevalt! Er wordt volop goed voor je gezorgd heb ik al door. Heb je al een nieuw nummer? Ik heb musah gesmsed maar is dat aangekomen? Je hebt er leuke foto's opgezet goe om je zo vrolijk te zien. Veel plezier komende tijd en verder. xxx Ingeborg -
21 September 2009 - 07:03
Kelly:
Jootje!
wat fijn te horen dat het je bevalt. Had eigenlijk niet anders verwacht, maar het is toch wel fijn om bevestigd te krijgen dat het je niet tegenvalt! Wat is dat toch met jou en je paspoort, eerst in Nederland, nu weer.. jammer.. Maar gelukkig gaat dat waarschijnlijk ook goedkomen. Succes met alles en tot de volgende update!
liefs -
21 September 2009 - 08:30
Breda:
Ha die lieve JO!!!
Wonderful news from Ghana!
Heb je al een telefoonnummer? En wat is je mailadres?? Enne.. hoe kunnen deze computerdummies skypen??
Leg het maar een keertje uit als de rust is teruggekeerd.
Heel veel liefs voor jou en Musah! -
21 September 2009 - 15:21
Romy:
lieve joanne,
veel succes in ghana en hopelijk lukt het allemaal met die paspoorten enzo :D
heel veel kusjes van Romy -
21 September 2009 - 16:01
Yvonne Van Der Ploeg:
Hallo Joanne
Geweldig (en ongelooflijk te gelijkertijd) om dit alles te lezen! Volgens mij moet je zo iets écht zelf beleven om te begrijpen hoe alles is/gaat in Ghana. Net zoals in Roemenië, als je er niet bent geweest hoor je wel de verhalen maar pas als je bent is het van: o, dat bedoelden ze! Ik hoorde via je moeder van het bestaan van deze site en kan zo mooi je verhalen mee beleven. Echt heel leuk om te lezen. Harry, Tanya, Frank en ik wensen je een hele fijne en goede tijd in Ghana toe. Je ogen stralen, dus dat zal wel goed komen. Groeten uit de Hermelijnlaan.
Yvonne -
21 September 2009 - 19:52
Dorien:
Heey Joanne!
Goed om te horen dat alles toch op zijn pootjes terecht is gekomen! Je hebt het weer lekker avontuurlijk gemaakt voor jezelf en Musah. Geniet lekker van je huisje, en zoek een mooie plek voor de kalender ;) Groetjes aan Musah!
Liefs Dorien -
22 September 2009 - 10:56
Anne:
Haa lieve Jo,
Wat leuk om te lezen, fijn dat het zo goed gaat. Leuk om de foto's te zien en te horen dat je er echt een thuis voor jezelf aan het maken bent! Geniet ervan!
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
