Januari 2012

Lieve allemaal,

Hier weer een berichtje van mij, ten eerste thanx voor alle kerst en nieuwjaarswensen. En wij wensen jullie ook nog een heel gelukkig nieuw jaar! (beetje laat, maar toch)

Ik had heel graag gelijk de uitslag van mijn examen voor de Nursing Council willen vertellen maar dat gaat helaas niet want het blijft Ghana….
Om maar even bij het begin te beginnen, 5 december heb ik 2 theorietoetsen gedaan speciaal voor “foreign trained nurses” voor de Nursing Council in Accra. Dacht dat we met veel zouden zijn, maar dat viel mee, 25 man en de meeste niet eens buitenlands. Het overgrote deel was Ghanees, en had alleen in het buitenland gestudeerd en was nu terug om weer in Ghana als verpleegkundige te gaan werken. De eerste toets ging wel maar de tweede was erg lastig, denk dat ik die helaas niet gehaald heb. Maar dat mag ik hier vooral niet zeggen…ghanezen zeggen ‘you will pass by God’s grace’ (or Allah als ze moslim zijn) Mag hier vooral niet te realistisch zijn, tot we de resultaten hebben moeten we hoopvol zijn. En als je al zegt dat je het niet gehaald heb dan roep je dat over jezelf af.

Toen we in Accra waren voor de toets werd ons beloofd dat we de resultaten binnen 10 werkdagen zouden krijgen. Maar na verschillende telefoontjes, nu nog steeds geen uitslag. Waarom kunnen ze me niet vertellen… De nieuwste belofte is misschien eind volgende week dus hoop jullie dan meer te kunnen vertellen…of zou het toch februari worden???

Wat is hier verder gebeurd? Oh ja na mijn reisje naar Accra even gevierd dat ik niet meer hoefde te studeren en toen hard aan de gang voor de kerstviering van de school. Leraren waren soms moeilijk te motiveren, maar samen geknutseld, en liedjes geoefend. Merle had een mooi toneelstuk ingestudeerd met de kinderen. Voelde me soms net een kleuterjuf, had een mooie kerstboom gemaakt van papier en kinderen mochten hun kerstbal erop plakken. Ik had een Ghanese lerares die ik mooie kerstengeltjes had gegeven om in te kleuren en te vouwen en plakken. Eerst begon ze de engeltjes al allemaal zelf uit te knippen want de kinderen konden dat toch vast niet, nu wat bleek dat konden ze best met een klein beetje hulp. Toen paar dagen later toen ik haar vroeg naar de kerstengeltjes, ja ze waren bijna af…maar paar kinderen moesten die van hun nog maken, kom ik later haar klas in, is ze de engeltjes zelf aan het inkleuren want ze wilde niet dat het lelijk of vernield zou worden… Oh oh.

De kerstviering was in de avond, de helft van de kinderen en ouders kwamen niet en we moesten nog effe wachten op onze Maria maar toen kon het toch beginnen. Was al met al een mooie kerstviering en erg raar zo midden op het platteland en in het donker. Ook was het een heel avontuur omdat ik ’s avonds met de auto naar Kumbungu moest rijden en de weg met hobbels en gaten is niet geweldig, maar we zijn veilig aangekomen en weer terug gekomen.

Kerst hebben we in Musah zijn kerk gevierd, was wel echt een feestje, iedereen had zijn mooiste kleren aan en er was in alle huizen eten. Zie ook foto’s . De week van tevoren had ik met de kinderen van de kindernevendienst, slingers gemaakt en kleurplaten om op te hangen voor kerst, groot succes. Wel een hele uitdaging 70 kids in een lokaal die moeilijk stil waren te krijgen. Nu probeer ik om de week kindernevendienst te draaien, (4 uur durende dienst gaat zo wel sneller voorbij) leuk maar oh oh een beetje meer structuur zou fijn zijn. Wel dansen en zingen de kids alsof hun leven ervan af hangt, geweldig!

Tweede kerstdag hadden we vrienden en familie uitgenodigd om bij ons te komen eten. En controle over wie er dan allemaal komen is lastig. Via via hoort men dat er feest is bij ons, dus waarom niet even langs wippen. Gelukkig hadden we op veel mensen gerekend. De hele ochtend gekookt, en de hele middag en avond mensen over de vloer. Gaat heel anders dan in NL, iemand besluit ook maar om zijn vrienden effe met nemen en wanneer ze eten gehad hebben vertrekken ze weer. Gelukkig was ik hier op ingesteld en verder was het ook heel gezellig. Musah vond het geweldig, ook omdat veel mensen nog niet bij ons thuis geweest waren. Verder omdat we toch zoveel gekookt hadden, konden we ook uitdelen aan de buren, timmerman op de hoek, de dame waar we altijd brood halen, de dame van de shop op de hoek,enz. Was heel leuk, ze waren nog dagen dankbaar dat we aan ze gedacht hadden.

En toen……toen kwamen ANNEMIEK & TIJMEN!!
Heel erg leuk ze kwamen donderdag na kerst aan en bleven lekker anderhalve week in ons huisje. Echt ook heerlijk vakantiegevoel. Naar de markt, jurkje voor mij en Annemiek laten maken, naar musah zijn familie, veel naar het zwembad en veel uit eten geweest, heerlijk! Nieuw Jaar in de kerk… sterretjes voor de kinderen en Roze en Gifgroene champagne die niet te drinken was. En nieuwjaarsdag zouden we naar een soort van galadiner gaan. Dat was een beetje een flop, zou in een luxe hotel zijn, bleek op de parkeerplaats van het hotel onder 2 TL lichten in de hoek. Maar Tijmen heeft wel heel erg gelachen gelukkig om de gastspreker… Verder naar Mole geweest na Nieuw Jaar, een hele trip weer. (bus zat natuurlijk weer vast, maar viel mee waren los na 20 minuten) In Mole heel veel gewandeld om olifanten te zien, maar ze lieten zich nog niet zien. Zaten net aan ons ontbijt toen de olifanten beneden verschenen aan het water, dus toch olifanten gezien! Verder heerlijk aan het zwembad gerelaxt, ook omdat het Musah zijn enige echte 2 dagen vakantie waren. Hij heeft de rest van de tijd gewoon gewerkt, ja het werk vraagt veel van hem. Oh ja en met Tijmen en Annemiek naar Kumbungu om het schooltje te laten zien en lekker door het platteland te rijden (zie foto’s). Kortom we hebben erg genoten van de tijd dat Annemiek en Tijmen hier waren, heerlijk om weer meer Nederlands te praten en mijn dagelijkse leven een beetje te kunnen laten zien!!!

Nu zijn we inmiddels al weer bijna in eind Januari, en staan pap en mam zaterdag op de stoep voor een weekje Tamale, ook heel erg veel zin in! Vooral omdat de laatste 2 weken wat lastiger waren voor me, minder werk om handen, zwaar verkouden en maar wachten op de uitslag van de Nursing Council. Verder gaan we eindelijk komende woensdag nog effe heen en weer naar Accra om mijn verblijfsvergunning hopelijk af te ronden en de legalisatie van onze trouwpapieren bij de Nederlandse Ambassade te regelen. Zouden afgelopen week gaan, maar daar stak Musah zijn werk een stokje voor, want hij kon toch ineens niet gaan ivm belangrijk bezoek van de Canadeze bazen.

Verder doe ik natuurlijk nog genoeg hier, vorige week ook een leuk project met ondervoede kinderen bezocht. Schrijnend om te zien, maar misschien toch een optie voor vrijwilligerswerk totdat ik eindelijk mag gaan werken. Ben vast weer een hoop vergeten te vertellen maar de foto’s vertellen ook een hoop denk ik.

Heel veel liefs aan jullie allemaal!!

XXX Joanne