Goed Nieuws!
Blijf op de hoogte en volg Joanne
23 Augustus 2012 | Ghana, Tamale
Lieve allemaal,
Het is al weer veel te lang geleden dat ik iets geschreven heb……
Om maar met een knaller te beginnen; We mogen jullie vertellen dat ik 14 weken zwanger ben. We zijn er heel blij mee, iets eerder dan verwacht maar super welkom! Musah is kei trots en zorgt nu dubbel zo hard voor me. Waar ik natuurlijk af en toe handig gebruik van maak…;) Daarnaast zijn we ook heel dankbaar voor dat het allemaal tot nu toe heel goed gaat, tuurlijk wel beetje misselijk en meer moe geweest afgelopen maanden maar mag echt niet klagen. Een echo is vorige week gemaakt, en het ziet er allemaal goed uit. Het was natuurlijk wel moeilijk om het geheim te houden en ik had het iedereen het liefst persoonlijk verteld. Maar sinds het internet ons in de steek laat, wordt skypen wat lastig en dan dus toch maar op deze manier.
Het plan voor nu is om in Ghana te bevallen, mede ook vanwege Musah zijn werk en voor nu geeft het me ook wel rust om het hier te doen. Rond 20 februari ben ik uitgerekend, misschien dat ik (zonder Musah) voor die tijd nog een kort bezoek aan Nederland kan doen Nov/Dec, maar dat moeten we nog bekijken.
Verder gaat alles hier zijn gangetje en is er natuurlijk weer genoeg gebeurd.
Het andere goede nieuws, mijn stage/ oriëntatieperiode is succesvol afgesloten. Volgens het hoofd van de verpleging, Madam Elizabeth had ik het met vlag en wimpel gehaald! Toen naar Accra voor de registratie, wat gelukkig ook goed verliep (na paarweken wachten op het stagerapport) en nu ben ik een officieel “State Registered Nurse”!
Musah moest voor het werk ook naar Accra, dus konden we het mooi combineren. Wel een aantal dagen vol regelzaken maar gelukkig ook 2 dagen strand, naar onze vrienden van Big Milly’s geweest, leuk om daar terug te zijn. (zijn daar ook voor en na de bruiloft met onze gasten geweest) Moesten ook veel denken aan vorig jaar, raar om nu zonder familie en vrienden daar rond te lopen, maar wel een hele hoop goede herinneringen. Dus we hebben maar bedacht dat als we 5 jaar getrouwd zijn de reis gewoon nog een keer maken met mensen die mee willen. ;) Hier ook mijn verjaardag gevierd, personeel van Big Milly’s heeft zelfs voor me gezongen en een fruitmand van een uitgeholde watermeloen voor me gemaakt, heel lief!
Terug in Tamale weer aan het werk in het ziekenhuis, ze waren zo tevreden dat ik natuurlijk vrijwilligerswerk kon blijven doen tot dat mijn registratie, contract en werkvergunning is geregeld. Fijn om bezig te blijven.
Natuurlijk kan ik wel een boek schrijven over mijn werk in het ziekenhuis maar daar zal ik jullie niet mee vermoeien, (en ik ben niet zo’n schrijver) dus een korte samenvatting;
Ik heb heel erg genoten van de 4 maanden stage. Ik was heel happy dat ik eindelijk lekker aan de gang was en ben leuk opgevangen in het ziekenhuis, meeste collega’s zijn heel aardig. En ze heten je echt welkom zoals alleen de Ghanezen dat kunnen.. Het was super om alle afdelingen te kunnen zien, zoals ook sommige specialismen waar ik nog nooit in gewerkt had. Inmiddels mag ik ook wel zeggen dat ik een soort van beroemd ben in het ziekenhuis, omdat je overal komt leren in korte tijd heel veel mensen je kennen. En dan ben je ook nog wit, en iemand die in Ghana blijft en getrouwd is met ‘our brother’, dat doet het hem helemaal.
Het blijft soms lastig en frustrerend om zonder water/ handschoenen/ verbandmateriaal/ schone bedlakens etc je werk te doen. Maar het went wel een beetje, er is altijd wel iets niet en het is dus letterlijk “roeien met de riemen die je hebt”. Verder was er na een slechte dag vaak ook weer een goede dag en toch genoeg positieve en mooie momentjes. Zoals; Net geboren baby’tjes wassen op de kraamafdeling, verhuizing naar het nieuwe gebouw, patiënt weer laten lopen die niet durfde, studenten geleerd een patiënt op bed te wassen (doen ze praktisch nooit), samenwerken met plastisch team uit Accra, bezig met opzet van een palliatief team, grote dankbaarheid van patiënten…nou ja teveel om op te noemen.
Nu ik klaar ben met de stage, ben ik blijven hangen in de Neurochirurgie afdeling (waar ik in NL natuurlijk ook vandaan kom). Leuk om herkenbare ziektebeelden te zien en een leuk, jong en gezellig team. Wel even slikken de eerste week, omdat er toch wel veel patiënten overleden in mijn eerste week, maar gelukkig over de afgelopen weken al veel minder. Aan de ene kant is het leuk om dingen te herkennen, maar andere kant ook confronterend om het grote verschil met NL te kunnen waarnemen. In afdelingen waar ik niet zo thuis ben, dacht ik nog wel eens ”ok dat zal misschien wel zo horen” maar op deze afdeling weet ik heel goed dat bepaalde dingen echt beter kunnen. Maar in ieder geval genoeg uitdaging! Verder is deze afdeling in het nieuwe gebouw met airco en ziet alles er wel mooi uit, en dus veel beter dan andere afdelingen. We werken met slechts één neurochirurg verantwoordelijk voor alle operaties en de afdeling. Onze verpleegkundigen zijn ook gelijk de operatieassistenten dus sommige dagen sta je op de afdeling en andere dagen in de operatiekamer. De operatiekamer is nog niet helemaal mijn ding, wel interessant maar heel veel wachten… Voordat een operatie begint, zijn we een paar uur verder en als een operatie dan ook nog uren duurt is het een hele zit. Ja zelfs redelijk eenvoudige operaties duren hier lang, verder is veel microscopisch en is er dus voor ons weinig te zien, behalve instrumenten aangeven.
Dinsdagavond was ik nog aan het klagen dat ik sinds ik mijn sollicitatiepapieren ingeleverd had (bijna een maand geleden) nog niks van personeelszaken had gehoord, maar een half uur later werd ik gebeld dat ik de volgende ochtend voor mijn sollicitatiegesprek kon komen. Gister dus mijn sollicitatie gehad, ging redelijk goed, maar natuurlijk wel op zijn Ghanees. De belangrijkste vragen waren natuurlijk; "je weet zeker dat je in Ghana blijft voor langere tijd? En kun je je wel aanpassen aan een ziekenhuis als dit waar alles toch minder is als in NL? ". Gelukkig kon ik goed antwoorden geven en leken ze tevreden. Helaas zat de hoofdverpleegkundige waar ik het minst mee heb, een echte chagrijn, ook in het interviewpanel. Zo vertelde ze me haarfijn dat mijn oorbellen niet goud van kleur waren en dat mijn uniform wel iets minder strak mag zijn, je wilt je lichaam toch niet aan iedereen showen. Nu denk ik dat ik echt het minst strakke uniform heb als ik kijk naar mijn leeftijdsgenoten, maar ja collega’s zeggen dat ze dat tegen iedereen zegt. Dus nu hopen op een goede uitslag eind deze week. Al zegt iedereen in het ziekenhuis dat als je eenmaal uitgenodigd bent voor een gesprek, je de baan eigenlijk al zo goed als hebt, we zullen zien! En dan op voor de volgende stap, de werkvergunning….
Nu ik kan nog veel meer vertellen maar ga dit eerst maar eens uploaden zodat ik hopelijk de volgende keer eerder schrijf.
Heel veel liefs uit een zonnig en regenachtig Tamale,
Joanne
Het is al weer veel te lang geleden dat ik iets geschreven heb……
Om maar met een knaller te beginnen; We mogen jullie vertellen dat ik 14 weken zwanger ben. We zijn er heel blij mee, iets eerder dan verwacht maar super welkom! Musah is kei trots en zorgt nu dubbel zo hard voor me. Waar ik natuurlijk af en toe handig gebruik van maak…;) Daarnaast zijn we ook heel dankbaar voor dat het allemaal tot nu toe heel goed gaat, tuurlijk wel beetje misselijk en meer moe geweest afgelopen maanden maar mag echt niet klagen. Een echo is vorige week gemaakt, en het ziet er allemaal goed uit. Het was natuurlijk wel moeilijk om het geheim te houden en ik had het iedereen het liefst persoonlijk verteld. Maar sinds het internet ons in de steek laat, wordt skypen wat lastig en dan dus toch maar op deze manier.
Het plan voor nu is om in Ghana te bevallen, mede ook vanwege Musah zijn werk en voor nu geeft het me ook wel rust om het hier te doen. Rond 20 februari ben ik uitgerekend, misschien dat ik (zonder Musah) voor die tijd nog een kort bezoek aan Nederland kan doen Nov/Dec, maar dat moeten we nog bekijken.
Verder gaat alles hier zijn gangetje en is er natuurlijk weer genoeg gebeurd.
Het andere goede nieuws, mijn stage/ oriëntatieperiode is succesvol afgesloten. Volgens het hoofd van de verpleging, Madam Elizabeth had ik het met vlag en wimpel gehaald! Toen naar Accra voor de registratie, wat gelukkig ook goed verliep (na paarweken wachten op het stagerapport) en nu ben ik een officieel “State Registered Nurse”!
Musah moest voor het werk ook naar Accra, dus konden we het mooi combineren. Wel een aantal dagen vol regelzaken maar gelukkig ook 2 dagen strand, naar onze vrienden van Big Milly’s geweest, leuk om daar terug te zijn. (zijn daar ook voor en na de bruiloft met onze gasten geweest) Moesten ook veel denken aan vorig jaar, raar om nu zonder familie en vrienden daar rond te lopen, maar wel een hele hoop goede herinneringen. Dus we hebben maar bedacht dat als we 5 jaar getrouwd zijn de reis gewoon nog een keer maken met mensen die mee willen. ;) Hier ook mijn verjaardag gevierd, personeel van Big Milly’s heeft zelfs voor me gezongen en een fruitmand van een uitgeholde watermeloen voor me gemaakt, heel lief!
Terug in Tamale weer aan het werk in het ziekenhuis, ze waren zo tevreden dat ik natuurlijk vrijwilligerswerk kon blijven doen tot dat mijn registratie, contract en werkvergunning is geregeld. Fijn om bezig te blijven.
Natuurlijk kan ik wel een boek schrijven over mijn werk in het ziekenhuis maar daar zal ik jullie niet mee vermoeien, (en ik ben niet zo’n schrijver) dus een korte samenvatting;
Ik heb heel erg genoten van de 4 maanden stage. Ik was heel happy dat ik eindelijk lekker aan de gang was en ben leuk opgevangen in het ziekenhuis, meeste collega’s zijn heel aardig. En ze heten je echt welkom zoals alleen de Ghanezen dat kunnen.. Het was super om alle afdelingen te kunnen zien, zoals ook sommige specialismen waar ik nog nooit in gewerkt had. Inmiddels mag ik ook wel zeggen dat ik een soort van beroemd ben in het ziekenhuis, omdat je overal komt leren in korte tijd heel veel mensen je kennen. En dan ben je ook nog wit, en iemand die in Ghana blijft en getrouwd is met ‘our brother’, dat doet het hem helemaal.
Het blijft soms lastig en frustrerend om zonder water/ handschoenen/ verbandmateriaal/ schone bedlakens etc je werk te doen. Maar het went wel een beetje, er is altijd wel iets niet en het is dus letterlijk “roeien met de riemen die je hebt”. Verder was er na een slechte dag vaak ook weer een goede dag en toch genoeg positieve en mooie momentjes. Zoals; Net geboren baby’tjes wassen op de kraamafdeling, verhuizing naar het nieuwe gebouw, patiënt weer laten lopen die niet durfde, studenten geleerd een patiënt op bed te wassen (doen ze praktisch nooit), samenwerken met plastisch team uit Accra, bezig met opzet van een palliatief team, grote dankbaarheid van patiënten…nou ja teveel om op te noemen.
Nu ik klaar ben met de stage, ben ik blijven hangen in de Neurochirurgie afdeling (waar ik in NL natuurlijk ook vandaan kom). Leuk om herkenbare ziektebeelden te zien en een leuk, jong en gezellig team. Wel even slikken de eerste week, omdat er toch wel veel patiënten overleden in mijn eerste week, maar gelukkig over de afgelopen weken al veel minder. Aan de ene kant is het leuk om dingen te herkennen, maar andere kant ook confronterend om het grote verschil met NL te kunnen waarnemen. In afdelingen waar ik niet zo thuis ben, dacht ik nog wel eens ”ok dat zal misschien wel zo horen” maar op deze afdeling weet ik heel goed dat bepaalde dingen echt beter kunnen. Maar in ieder geval genoeg uitdaging! Verder is deze afdeling in het nieuwe gebouw met airco en ziet alles er wel mooi uit, en dus veel beter dan andere afdelingen. We werken met slechts één neurochirurg verantwoordelijk voor alle operaties en de afdeling. Onze verpleegkundigen zijn ook gelijk de operatieassistenten dus sommige dagen sta je op de afdeling en andere dagen in de operatiekamer. De operatiekamer is nog niet helemaal mijn ding, wel interessant maar heel veel wachten… Voordat een operatie begint, zijn we een paar uur verder en als een operatie dan ook nog uren duurt is het een hele zit. Ja zelfs redelijk eenvoudige operaties duren hier lang, verder is veel microscopisch en is er dus voor ons weinig te zien, behalve instrumenten aangeven.
Dinsdagavond was ik nog aan het klagen dat ik sinds ik mijn sollicitatiepapieren ingeleverd had (bijna een maand geleden) nog niks van personeelszaken had gehoord, maar een half uur later werd ik gebeld dat ik de volgende ochtend voor mijn sollicitatiegesprek kon komen. Gister dus mijn sollicitatie gehad, ging redelijk goed, maar natuurlijk wel op zijn Ghanees. De belangrijkste vragen waren natuurlijk; "je weet zeker dat je in Ghana blijft voor langere tijd? En kun je je wel aanpassen aan een ziekenhuis als dit waar alles toch minder is als in NL? ". Gelukkig kon ik goed antwoorden geven en leken ze tevreden. Helaas zat de hoofdverpleegkundige waar ik het minst mee heb, een echte chagrijn, ook in het interviewpanel. Zo vertelde ze me haarfijn dat mijn oorbellen niet goud van kleur waren en dat mijn uniform wel iets minder strak mag zijn, je wilt je lichaam toch niet aan iedereen showen. Nu denk ik dat ik echt het minst strakke uniform heb als ik kijk naar mijn leeftijdsgenoten, maar ja collega’s zeggen dat ze dat tegen iedereen zegt. Dus nu hopen op een goede uitslag eind deze week. Al zegt iedereen in het ziekenhuis dat als je eenmaal uitgenodigd bent voor een gesprek, je de baan eigenlijk al zo goed als hebt, we zullen zien! En dan op voor de volgende stap, de werkvergunning….
Nu ik kan nog veel meer vertellen maar ga dit eerst maar eens uploaden zodat ik hopelijk de volgende keer eerder schrijf.
Heel veel liefs uit een zonnig en regenachtig Tamale,
Joanne
-
23 Augustus 2012 - 11:05
Kelly :
Joanne, zwanger! Wat een geweldig nieuws.
Proficiat! Maak er inderdaad maar even goed gebruik van dat Musah je zo verwend!
Na onze verhuizing bel ik je snel even!
xx -
23 Augustus 2012 - 11:16
Dorien :
:D!! Wat super, echt helemaal leuk! Gefeliciteerd natuurlijk, wat een goed nieuws! Geniet van je zwangerschap en laat Musah maar goed voor je zorgen! Jullie worden papa & mama, leuk leuk!!
Groetjes uit Nijmegen! -
23 Augustus 2012 - 11:27
Kelly:
Sorry voor mijn spelfout, verwend is natuurlijk met 't' ;-)
Ik heb te snel gereageerd toen ik je eerste paar zinnen las, haha.
Maar hopelijk krijg je ook snel positieve reactie vanuit het ziekenhuis en gaat de aanvraag van je werkvergunning lekker snel!
Geniet samen met Musah van je groeiende buikje (dan wordt het toch tijd voor wat wijdere outfit, zal de hoofdverpleegkundige blij mee zijn!)
xx -
23 Augustus 2012 - 16:58
Erik Derks:
Super Joanne! Van harte. Fijn te lezen dat het zo goed met je gaat. Je verteld een prettig leven te hebben en dat is mooi. Geniet van alles. Liefs, Erik -
23 Augustus 2012 - 18:46
Esther K.:
Ha Jo! Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap, geweldig!! Leuk zo'n halfbloed kindje, had ik ook altijd willen krijgen haha. Wist je al dat ik ook zwanger ben?! 15,5 weken nu, ben 11 feb uitgerekend :-) Leuk, zijn we samen zwanger! Probeer je binnenkort weer s te bellen. Geniet van je werk & zwangerschap!! Xxxx Esther -
23 Augustus 2012 - 21:34
Ineke En Bert:
Ha Joanne enn Musah!
Wat een heeerlijk nieuws zeg! Joanne zwanger! En Musah ook natuurlijk! Wat zal dat een mooie kindje worden! Maar echt mooi nieuws Joanne! Krijg je al zo'n mooi bolletje?
Hé Joanne veel werkplezier en hopen dat die ene verpleegkundige er gewoon helemaal naast zit!
Liefs van ons. -
23 Augustus 2012 - 23:17
Evelien:
Van harte gefeliciteerd wat een verrassing!! Wat zal het een mooi kindje worden!!! We wensen jullie samen een fijne zwangerschap toe. Liefs Koos en Evelien
-
24 Augustus 2012 - 10:46
Bernardette:
Ha Joanne,
Wat een fijn niews voor jullie! Gefeliciteerd en Musah natuurlijk ook. Fijn dat je je ook goed voelt. Spannend wel om in Ghana te bevallen lijkt me! En gefeliciteerd het succesvol afronden van je opleiding! Knap hoor wat je allemaal bereikt hebt daar in korte tijd. Kijk uit naar je volgende verhaal!
liefs, Bernardette -
26 Augustus 2012 - 20:03
Noortje:
Wow Joanne, wat een nieuws! Van harte gefeliciteerd, Musah ook natuurlijk. Hopelijk heb je een hele fijne zwangerschap! Wel spannend allemaal zeg, maar komt vast helemaal goed.
Leuk om weer een verhaal van je te lezen, volgende keer wel iets sneller schrijven hoor ;-)
Liefs,
Noortje -
12 September 2012 - 17:49
Wim En Ria:
Ha Joanne en Musah, wat een prachtig bericht! Alle goeds en dat verpleegstersuniform zal vanzelf tóch dan wel strak gaan zitten dus...Groetjes uit het Lunterse! Wim en Ria.
-
14 September 2012 - 17:44
Marlies:
Hey Joanne, wat onwijs leuk dat je zwanger bent! Gefeliciteerd!! Heerlijk ook dat je behalve wat vermoeid/ en misselijkheid verder goed verloopt! Ook fijn dat je zometeen eindelijk kunt beginnen aan je baan, je hebt er lang genoeg op moeten wachten en er veel voor moeten doen! veel plezier met je baan en geniet van je zwangerschap!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
