Eerste week Ghana, overwhelming
Door: Ben
Blijf op de hoogte en volg Joanne
04 Augustus 2011 | Ghana, Tamale
Lieve mensen,
Omdat Joanne druk,druk,druk is met regeldingetjes voor de bruiloft en een geweldige rol als reisleidster vervult hier een stukje van haar vader. Ik zit nu in het huis van Musah en Joanne even bij te komen van de eerste week Ghana. Joanne is met Gerjo op haar scooter naar de stad boodschappen doen. De groep is (als het goed is) naar Mole. Er was nogal gedoe over het vervoer. Er was een bus voor 21 mensen besteld, maar in Ghana komt er dan een busje voor 11 mensen opdagen. Ze willen dan wel een tweede busje bestellen, maar dan wordt het wel weer 2 x zo duur als afgesproken….Het schijnt uiteindelijk goed te zijn gekomen…We wachten maar af, zoals alle Ghanezen doen in zo’n situatie, het komt vast wel goed.
Vorige week donderdag avond arriveerden we in Accra met de Lunteranen, een uurtje later kwamen Kelly, Niels, Hilde en Mirjam. Joanne en Anne vormden het welkomstcommitee. Harm Jan, Mirjam, Romy en Ties waren ’s middags al aangekomen. Er stond een bus klaar die niet helemaal berekend was op de enorme berg koffers die we meebrachten, we hadden bijna allemaal een tweede koffer bij ons met spullen van Joanne. Maar ook dat kwam weer goed. Met z’n allen naar Big Millies, de eerste Ghanese bustocht met hobbels, kuilen, gaten etc, iedereen in het donker naar z’n huisje en slapen. De volgende ochtend wisten we niet wat we zagen. We ontbeten onder een veranda aan het strand, voor ons lagen de houten vissersboten die door branding heen de zee opgingen, weer terugkwamen, netten werden binnengehaald, vrouwen maakten eten klaar, een kakofonie van beelden, geuren, geluid, met geen pen te beschrijven. Hier twee nachten geweest, alleen maar druk met het opsnuiven van Ghana.
Toen met de bus naar Cape Coast. Inmiddels waren de eerste slachtoffers al gevallen: buikloop. We verdenken Harm=Jan ervan dat hij vanuit Egypte en bacterie heeft meegenomen, hij was als eerste ziek. Hem nemen we een volgende keer niet meer mee. Romy was ook ziek geweest, en zo volgden er al snel meer. Uiteindelijk is vrijwel iedereen in meer of mindere mate ziek geweest. De busreis naar Cape Coast werd nogal eens onderbroken door mensen die toch wel heel snel de berm in moesten, spuugzakjes kwamen we al snel tekort. Uiteindelijk in Cape Coast gearriveerd, de zieken gelijk naar bed, de anderen bezochten Elmina. Een indrukwekkend bezoek aan het oude Nederlandse slavenfort, geen mooi stukje Nederlandse geschiedenis. De volgende ochtend bezochten de toen fitte mensen de touwbruggen van Kakum, naar ik begrijp een mooie wandeling via touwbruggen boven de boomtoppen.
Vervolgens met z’n allen de bus in naar Lake Bosumtwi Je blijft onderweg je ogen uitkijken. Het laatste stuk van de tocht werd het bergachtig, erg mooi. De laatste 3 km naar de lodge zou met de bus moeten kunnen volgens de eigenaar, zo had hij Joanne beloofd. Maar ja dit is wel Ghana. De bus was te lang voor een rivierbedding, kwam hier uiteindelijk met schade aan voor- en achterkant doorheen, maar kwam toen vast te zitten op de volgende helling. De bus zakte uiteindelijk scheef weg in het struikgewas, 1 voorwiel van de grond, iedereen eruit, bagage eruit. Het laatste stukje hebben we maar gelopen, Ik was er van overtuigd dat we hier langer moesten blijven dan gepland, de bus blokkeerde de smalle weg volledig en voor ze die weer op de weg hadden zou hier een Ghana wel even gaan duren. Maar ook dit kwam weer goed, onder het eten kwam de bus al aanrijden, met vereende krachten uit het dorpje hadden ze de bus weer los gekregen. Deze lodge was prachtig, lag in een prachtig onderhouden park, aan een meer met enorme palmbomen. Maar we moesten door naar Tamale.
Via een omweg door Kumasi (er moest van chauffeur worden gewisseld, maar die was natuurlijk niet op de afgesproken plaats, uiteindelijk werd hij gevonden, maar er werd nooit gewisseld?) een enorm drukke stad, wat een choas, stank, geluid, onvoorstelbaar uiteindelijk om een uur of acht in Tamale, in de Asampa Lodge waar we een week hopen te blijven. Direct na aankomst een enorme onweersbui, wind, stroomuitval onder het eten, dus kaarsjes erbij, overal zaklampjes geregeld, zonder stroom naar bed. De volgende ochtend na het ontbijt naar Tamale in 2 groepen. De jurken voor het feest moeten gepast worden, iedereen wil natuurlijk het huis van Joanne en Musah zien, vervolgens de stad in, de markt op, weer een kakofonie van geluid, geuren, kleuren, niet voor te stellen.
Wij, Ben en Gerjo blijven vandaag bij Joanne en Musah, we gaan Musah’s ouders ontmoeten en er komt vanavond een delegatie van Musah’s familie voor een of ander gebruik voorafgaand aan een bruiloft. Ik neem aan dat ik eindelijk de bruidsschat krijg, een koe of tien lijkt me redelijk, maar we zullen zien. Ik begrijp dat ik ook nog de mogelijkheid heb om de zaak af te blazen, iets wat me in Nederland tot nu toe nog niet is gelukt. Die Ghanese vaders hebben blijkbaar meer te vertellen dan wij Nederlanders. Nog niet zo’n gek land, Ghana.
Tot zover dan maar voor dit moment,
Alle goeds hier uit Ghana, we genieten enorm.
Ben.
Omdat Joanne druk,druk,druk is met regeldingetjes voor de bruiloft en een geweldige rol als reisleidster vervult hier een stukje van haar vader. Ik zit nu in het huis van Musah en Joanne even bij te komen van de eerste week Ghana. Joanne is met Gerjo op haar scooter naar de stad boodschappen doen. De groep is (als het goed is) naar Mole. Er was nogal gedoe over het vervoer. Er was een bus voor 21 mensen besteld, maar in Ghana komt er dan een busje voor 11 mensen opdagen. Ze willen dan wel een tweede busje bestellen, maar dan wordt het wel weer 2 x zo duur als afgesproken….Het schijnt uiteindelijk goed te zijn gekomen…We wachten maar af, zoals alle Ghanezen doen in zo’n situatie, het komt vast wel goed.
Vorige week donderdag avond arriveerden we in Accra met de Lunteranen, een uurtje later kwamen Kelly, Niels, Hilde en Mirjam. Joanne en Anne vormden het welkomstcommitee. Harm Jan, Mirjam, Romy en Ties waren ’s middags al aangekomen. Er stond een bus klaar die niet helemaal berekend was op de enorme berg koffers die we meebrachten, we hadden bijna allemaal een tweede koffer bij ons met spullen van Joanne. Maar ook dat kwam weer goed. Met z’n allen naar Big Millies, de eerste Ghanese bustocht met hobbels, kuilen, gaten etc, iedereen in het donker naar z’n huisje en slapen. De volgende ochtend wisten we niet wat we zagen. We ontbeten onder een veranda aan het strand, voor ons lagen de houten vissersboten die door branding heen de zee opgingen, weer terugkwamen, netten werden binnengehaald, vrouwen maakten eten klaar, een kakofonie van beelden, geuren, geluid, met geen pen te beschrijven. Hier twee nachten geweest, alleen maar druk met het opsnuiven van Ghana.
Toen met de bus naar Cape Coast. Inmiddels waren de eerste slachtoffers al gevallen: buikloop. We verdenken Harm=Jan ervan dat hij vanuit Egypte en bacterie heeft meegenomen, hij was als eerste ziek. Hem nemen we een volgende keer niet meer mee. Romy was ook ziek geweest, en zo volgden er al snel meer. Uiteindelijk is vrijwel iedereen in meer of mindere mate ziek geweest. De busreis naar Cape Coast werd nogal eens onderbroken door mensen die toch wel heel snel de berm in moesten, spuugzakjes kwamen we al snel tekort. Uiteindelijk in Cape Coast gearriveerd, de zieken gelijk naar bed, de anderen bezochten Elmina. Een indrukwekkend bezoek aan het oude Nederlandse slavenfort, geen mooi stukje Nederlandse geschiedenis. De volgende ochtend bezochten de toen fitte mensen de touwbruggen van Kakum, naar ik begrijp een mooie wandeling via touwbruggen boven de boomtoppen.
Vervolgens met z’n allen de bus in naar Lake Bosumtwi Je blijft onderweg je ogen uitkijken. Het laatste stuk van de tocht werd het bergachtig, erg mooi. De laatste 3 km naar de lodge zou met de bus moeten kunnen volgens de eigenaar, zo had hij Joanne beloofd. Maar ja dit is wel Ghana. De bus was te lang voor een rivierbedding, kwam hier uiteindelijk met schade aan voor- en achterkant doorheen, maar kwam toen vast te zitten op de volgende helling. De bus zakte uiteindelijk scheef weg in het struikgewas, 1 voorwiel van de grond, iedereen eruit, bagage eruit. Het laatste stukje hebben we maar gelopen, Ik was er van overtuigd dat we hier langer moesten blijven dan gepland, de bus blokkeerde de smalle weg volledig en voor ze die weer op de weg hadden zou hier een Ghana wel even gaan duren. Maar ook dit kwam weer goed, onder het eten kwam de bus al aanrijden, met vereende krachten uit het dorpje hadden ze de bus weer los gekregen. Deze lodge was prachtig, lag in een prachtig onderhouden park, aan een meer met enorme palmbomen. Maar we moesten door naar Tamale.
Via een omweg door Kumasi (er moest van chauffeur worden gewisseld, maar die was natuurlijk niet op de afgesproken plaats, uiteindelijk werd hij gevonden, maar er werd nooit gewisseld?) een enorm drukke stad, wat een choas, stank, geluid, onvoorstelbaar uiteindelijk om een uur of acht in Tamale, in de Asampa Lodge waar we een week hopen te blijven. Direct na aankomst een enorme onweersbui, wind, stroomuitval onder het eten, dus kaarsjes erbij, overal zaklampjes geregeld, zonder stroom naar bed. De volgende ochtend na het ontbijt naar Tamale in 2 groepen. De jurken voor het feest moeten gepast worden, iedereen wil natuurlijk het huis van Joanne en Musah zien, vervolgens de stad in, de markt op, weer een kakofonie van geluid, geuren, kleuren, niet voor te stellen.
Wij, Ben en Gerjo blijven vandaag bij Joanne en Musah, we gaan Musah’s ouders ontmoeten en er komt vanavond een delegatie van Musah’s familie voor een of ander gebruik voorafgaand aan een bruiloft. Ik neem aan dat ik eindelijk de bruidsschat krijg, een koe of tien lijkt me redelijk, maar we zullen zien. Ik begrijp dat ik ook nog de mogelijkheid heb om de zaak af te blazen, iets wat me in Nederland tot nu toe nog niet is gelukt. Die Ghanese vaders hebben blijkbaar meer te vertellen dan wij Nederlanders. Nog niet zo’n gek land, Ghana.
Tot zover dan maar voor dit moment,
Alle goeds hier uit Ghana, we genieten enorm.
Ben.
-
04 Augustus 2011 - 20:02
Caroline (Koster):
Wat een ontzettend leuk geschreven update! Lieve Hazelegertjes (& vrienden van Joannne) geniet van jullie tijd in Ghana! -
05 Augustus 2011 - 07:17
Rebekka:
Heej lieverds!!
Even bijgelezen... wat een reis zeg! Ik kan het bijna proeven, ruiken, voelen.
Geniet!
En Joanne en Musah, wat onwijs leuk om foto's te zien van alles wat jullie meemaken en de plek waar jullie wonen.
Geniet van de bruiloft morgen. Dat wordt een onvergetelijke dag!
Liefs,
Rebek -
05 Augustus 2011 - 12:00
Marlies:
Klijnkt goed allemaal! Geniet nog ontzettend daar, vooral ook van morgen!
x -
05 Augustus 2011 - 12:49
Gerrie De Vocht :
Erg leuk en levendig geschreven verslag. Heel herkenbaar voor ons, omdat mijn man en ik 3 jaar geleden onze dochter Noortje in Ghana hebben bezocht en daar toen ook veel van het land hebben gezien.
Joanne en Musah, wij wensen jullie alle geluk van de wereld en voor morgen een fantastsiche bruiloft! -
05 Augustus 2011 - 17:59
Carlijn:
Heerlijk om dit verhaaltje te lezen.
Herken veel uit de tijd, dat ik daar was.
Joanne en Musah ik wens jullie al t geluk en geniet ervan morgen! Met beide families..
Liefs Carlijn -
05 Augustus 2011 - 20:31
Bert En Ineke:
Tsjonge wat een reis zeg .. We missen wel veel ..!
De bruidsschat al binnen Ben? Hopelijk kun je er wat mee. Anders is hij altijd nog wel in te wisselen begrijp ik.
Joanne en Mussah een geweldige dag morgen en zondag!
Het feest wordt vast fantastisch.We missen jullie ..
Liefs.
-
06 Augustus 2011 - 15:06
Liena:
Klinkt allemaal heel bijzonder. Geniet er van, ik ben benieuwd naar alle verhalen en foto's
Ik geniet van Lunteren
lieve groet aan allemaal -
06 Augustus 2011 - 17:13
Laura:
Hoi Joanne!
Ik wou je nog feliciteren met je huwelijk! Ik hoop dat het een mooie dag is geworden voor jou en Musah.
Heel veel geluk!!
Liefs,
Je oud-collegaatje van N20
Laura -
07 Augustus 2011 - 10:40
Opa Duif En Duivin.:
Hallo bruiloftgangers leuk te horen dat
jullie een echt feest beleven met
onze kleindochter/Musah en familie.
Geniet er van, je trouwt maar een keer. Feliciteer iedereen van ons en we hopen op een vlotte thuiskomst waar ik jullie afhaal op schiphol.
Groeten Oma en Opa Duif.
-
09 Augustus 2011 - 07:33
Brenda:
Geweldig verhaal,
ik zie het helemaal voor me!
Jullie hebben vast een onvergetelijke bruiloft achter de rug...
Genieten jullie nog maar even flink van jullie getrouwde dochter en schoonzoon...
En knuffel ze maar flink,want daar moeten jullie weer een poosje op teren! Veel liefs voor jullie allemaal! Bren -
19 September 2011 - 10:38
Sandrine:
Whaauh, wat een mooi verslag! Ik weet zeker dat Joanne evenveel heeft genoten van jullie komst en feest!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
