Obolo
Door: Joanne
Blijf op de hoogte en volg Joanne
27 Mei 2013 | Ghana, Tamale
Lieve allemaal,
Hoogste tijd voor een update want er gebeurt hier een hoop. Nina was afgelopen donderdag al weer 3 maanden oud, oh oh wat gaat de tijd snel zeg. En ze groeit zo hard, de veranderingen zijn bijna niet bij te houden!
Elke dag genietenwe nog volop van Nina. Tuurlijk gaat haar ontwikkeling ook wel met golven… Zo rond 5-6 weken had ze veel last van krampjes en dan de hele dag thuis met haar, kon haar soms wel achter het behang plakken. Maar die tijd is weer achter de rug en meestal is ze heel vrolijk en makkelijk! De borstvoeding loopt prima en ze wordt dan ook een echte dikzak! Ghanezen zeggen hier dan ook Obolo, iedereen die dik is wordt bolo genoemd. Haar kleurtje gaat ook een beetje op en neer, ze is nu weer witter dan ze was toen ze net geboren was, dus voor de Ghanezen een witte baby! Wat echt heel erg interessant voor ze is…soms is ze echt de bezienswaardigheid van de wijk. Gister bij Musah’s tante op bezoek, hele oude dame, ze had tranen in haar ogen, want een witte baby vasthouden was toch wel heel erg mooi.
Ze begint echt meer te zitten, te spelen en echt om haar heen te kijken. Volgt mij enorm, kan bij iemand op schoot zitten maar alleen naar mij willen kijken.. Verder is ze haar handjes aan het ontdekken, slaapt nu ook met doekje/knuffeltje, als ze maar iets tegen haar aan kan houden, zo lief! Verder rolt ze lekker, in haar grotere bed kan ze zo maar ineens met haar hoofd aan het voeteind liggen. Wel ineens geschreeuw als haar voetje klem zit tussen de spijlen.. Het is nu ook leuk om haar uit haar bedje te halen, want je wordt meestal beloond met een grote glimlach, al kan ze soms ook heel serieus en eigenwijs kijken.
Tja en verder over ons..Ik ben nu al weer 3 weken aan het werk, wel raar om weer aan de slag te gaan maar ontzettend fijn om weer bezig te zijn. En effe 4 uurtjes wat anders dan voeden, slapen, badderen en verschonen. Ook heerlijk om weer thuis te komen en Nina te zien in een schoon huis! Want ja we hebben uiteindelijk toch een Nanny gevonden, Kadijah! Hele rustige dame, zelf een zoontje van 2,5 maar die gaat al naar school en oma woont bij hen in. Dus Kadijah komt van Maandag-Vrijdag van half 8 tot 1 uur bij ons thuis oppassen. Erg luxe om Nina niet ergens heen te slepen en weer op te halen.
Werk gaf me de eerste week veel energie, de tweede week was ik toch wel op… 5 dagen is best veel ook al is het maar 4 uurtjes per dag. Maar nu wel mijn draai weer gevonden en op het werk is niet zoveel veranderd. Nog steeds dezelfde frustraties, geen stromend water, patienten die geen geld hebben voor dure operaties, enz…. Maar geniet van de zorg om die toch zo goed als mogelijk te maken. Leuk contact met collega’s en dokters. Op maandag en donderdag doen we operaties. Helaas was het afgelopen week ineens niet mogelijk omdat de instrumentenset (voor het openen van de schedel) was gestolen… Politie erbij maar dat levert hier in Ghana eigenlijk niets op behalve een papierwinkel en gedoe. We hadden aangifte gedaan maar waren ineens ook hoofdverdachte..
Op woensdag doen we grote ronde langs alle patienten met de neurochirurg, artsen in opleiding en alle verpleegkundigen. Meestal maak ik een overzicht van de patienten, aandoening, en bijbehorende behandeling, zodat ik lastige vragen van de neurochirurg kan beantwoorden. Dus collega’s weer blij dat ik terug was. Maar het blijft altijd iets raars, aan de ene kant geeft onze neurochirurg heel geduldig en vriendelijk hele lessen aan het bed over bepaalde aandoeningen maar gaat iets niet volgens zijn plan dan kan hij ineens ontploffen om niets… Arten en hun ego, je hebt het kennelijk overal…
Musah is nog altijd druk met zijn werk maar vindt het nog steeds leuk om te doen. Het leuke van werken met de lokale mensen is dat als ze dankbaar zijn ze vaak met eten aankomen om te bedanken. Dus Musah komt regelmatig thuis met schapen of geitenvlees, mango’s, uien, eieren enz van de mensen uit de dorpjes. Verder geniet Musah vooral in het weekend enorm van Nina, is dan echt zijn meisje...
En niet te vergeten het bezoek van Opa, Mirjam en Mam was heerlijk, de week ging veel te snel! Lekker de gewone dingen kunnen doen en natuurlijk Opa een stukje Ghana kunnen laten zien. Heel bijzonder en speciaal, achterop bij Musah op de moter en genieten voor tien. Opa heeft het dus super gedaan, alles was leuk, niets was teveel..dus we zijn heel trots op onze Opa!! Ook heerlijk om 2 ervaren moeders om me heen te hebben en de bevestiging te krijgen dat Nina alles heel goed doet en een normale en makkelijke baby is. Afscheid was wel weer lastig, maar ik was er meer op voorbereid en moest direct weer aan de gang, dus het was veel beter te doen. Verder weten we dat we in August naar Nederland komen, tickets zijn geboekt, dus daar leven we erg naar toe!
Ooh ja en anderhalve week geleden de bevalling van Mary mee gemaakt. Mary is een goede vriendin, werkt ook in het ziekenhuis en is getrouwd met Jasper, ook een Nederlander. Zelfde kliniek als ik en wel heel apart om haar bij te staan en weer te denken..oh ja 11 weken geleden lag ik daar ook en ooh ja zo was de pijn. Lastig om de pijn te zien, lig er nog bijna liever zelf, maar gelukkig na een vrij lange bevalling, een prachtige zoon! Leuk om nu allebei in de baby’s te zitten en ervaringen te kunnen delen!
Nu ik ga er eind aan breien, Nina zal zo wel weer wakker worden en hoop nog een paar foto’s te kunnen uploaden. En nogmaals bedankt voor alle berichtjes, kaartjes, kadootjes, ontzettend leuk hoe iedereen mee leeft.
Heel veel liefs aan jullie allemaal!!
X Joanne
Hoogste tijd voor een update want er gebeurt hier een hoop. Nina was afgelopen donderdag al weer 3 maanden oud, oh oh wat gaat de tijd snel zeg. En ze groeit zo hard, de veranderingen zijn bijna niet bij te houden!
Elke dag genietenwe nog volop van Nina. Tuurlijk gaat haar ontwikkeling ook wel met golven… Zo rond 5-6 weken had ze veel last van krampjes en dan de hele dag thuis met haar, kon haar soms wel achter het behang plakken. Maar die tijd is weer achter de rug en meestal is ze heel vrolijk en makkelijk! De borstvoeding loopt prima en ze wordt dan ook een echte dikzak! Ghanezen zeggen hier dan ook Obolo, iedereen die dik is wordt bolo genoemd. Haar kleurtje gaat ook een beetje op en neer, ze is nu weer witter dan ze was toen ze net geboren was, dus voor de Ghanezen een witte baby! Wat echt heel erg interessant voor ze is…soms is ze echt de bezienswaardigheid van de wijk. Gister bij Musah’s tante op bezoek, hele oude dame, ze had tranen in haar ogen, want een witte baby vasthouden was toch wel heel erg mooi.
Ze begint echt meer te zitten, te spelen en echt om haar heen te kijken. Volgt mij enorm, kan bij iemand op schoot zitten maar alleen naar mij willen kijken.. Verder is ze haar handjes aan het ontdekken, slaapt nu ook met doekje/knuffeltje, als ze maar iets tegen haar aan kan houden, zo lief! Verder rolt ze lekker, in haar grotere bed kan ze zo maar ineens met haar hoofd aan het voeteind liggen. Wel ineens geschreeuw als haar voetje klem zit tussen de spijlen.. Het is nu ook leuk om haar uit haar bedje te halen, want je wordt meestal beloond met een grote glimlach, al kan ze soms ook heel serieus en eigenwijs kijken.
Tja en verder over ons..Ik ben nu al weer 3 weken aan het werk, wel raar om weer aan de slag te gaan maar ontzettend fijn om weer bezig te zijn. En effe 4 uurtjes wat anders dan voeden, slapen, badderen en verschonen. Ook heerlijk om weer thuis te komen en Nina te zien in een schoon huis! Want ja we hebben uiteindelijk toch een Nanny gevonden, Kadijah! Hele rustige dame, zelf een zoontje van 2,5 maar die gaat al naar school en oma woont bij hen in. Dus Kadijah komt van Maandag-Vrijdag van half 8 tot 1 uur bij ons thuis oppassen. Erg luxe om Nina niet ergens heen te slepen en weer op te halen.
Werk gaf me de eerste week veel energie, de tweede week was ik toch wel op… 5 dagen is best veel ook al is het maar 4 uurtjes per dag. Maar nu wel mijn draai weer gevonden en op het werk is niet zoveel veranderd. Nog steeds dezelfde frustraties, geen stromend water, patienten die geen geld hebben voor dure operaties, enz…. Maar geniet van de zorg om die toch zo goed als mogelijk te maken. Leuk contact met collega’s en dokters. Op maandag en donderdag doen we operaties. Helaas was het afgelopen week ineens niet mogelijk omdat de instrumentenset (voor het openen van de schedel) was gestolen… Politie erbij maar dat levert hier in Ghana eigenlijk niets op behalve een papierwinkel en gedoe. We hadden aangifte gedaan maar waren ineens ook hoofdverdachte..
Op woensdag doen we grote ronde langs alle patienten met de neurochirurg, artsen in opleiding en alle verpleegkundigen. Meestal maak ik een overzicht van de patienten, aandoening, en bijbehorende behandeling, zodat ik lastige vragen van de neurochirurg kan beantwoorden. Dus collega’s weer blij dat ik terug was. Maar het blijft altijd iets raars, aan de ene kant geeft onze neurochirurg heel geduldig en vriendelijk hele lessen aan het bed over bepaalde aandoeningen maar gaat iets niet volgens zijn plan dan kan hij ineens ontploffen om niets… Arten en hun ego, je hebt het kennelijk overal…
Musah is nog altijd druk met zijn werk maar vindt het nog steeds leuk om te doen. Het leuke van werken met de lokale mensen is dat als ze dankbaar zijn ze vaak met eten aankomen om te bedanken. Dus Musah komt regelmatig thuis met schapen of geitenvlees, mango’s, uien, eieren enz van de mensen uit de dorpjes. Verder geniet Musah vooral in het weekend enorm van Nina, is dan echt zijn meisje...
En niet te vergeten het bezoek van Opa, Mirjam en Mam was heerlijk, de week ging veel te snel! Lekker de gewone dingen kunnen doen en natuurlijk Opa een stukje Ghana kunnen laten zien. Heel bijzonder en speciaal, achterop bij Musah op de moter en genieten voor tien. Opa heeft het dus super gedaan, alles was leuk, niets was teveel..dus we zijn heel trots op onze Opa!! Ook heerlijk om 2 ervaren moeders om me heen te hebben en de bevestiging te krijgen dat Nina alles heel goed doet en een normale en makkelijke baby is. Afscheid was wel weer lastig, maar ik was er meer op voorbereid en moest direct weer aan de gang, dus het was veel beter te doen. Verder weten we dat we in August naar Nederland komen, tickets zijn geboekt, dus daar leven we erg naar toe!
Ooh ja en anderhalve week geleden de bevalling van Mary mee gemaakt. Mary is een goede vriendin, werkt ook in het ziekenhuis en is getrouwd met Jasper, ook een Nederlander. Zelfde kliniek als ik en wel heel apart om haar bij te staan en weer te denken..oh ja 11 weken geleden lag ik daar ook en ooh ja zo was de pijn. Lastig om de pijn te zien, lig er nog bijna liever zelf, maar gelukkig na een vrij lange bevalling, een prachtige zoon! Leuk om nu allebei in de baby’s te zitten en ervaringen te kunnen delen!
Nu ik ga er eind aan breien, Nina zal zo wel weer wakker worden en hoop nog een paar foto’s te kunnen uploaden. En nogmaals bedankt voor alle berichtjes, kaartjes, kadootjes, ontzettend leuk hoe iedereen mee leeft.
Heel veel liefs aan jullie allemaal!!
X Joanne
-
27 Mei 2013 - 19:27
Mirjam:
Lieve Joanne,
Wat leuk om te lezen en te zien! Wat is Nina een schatje, zo lief! Kan niet wachten tot jullie hier zijn in augustus! X -
27 Mei 2013 - 20:13
Roos:
Wat super leuk om je verhalen weer te lezen! wat kan ze heerlijk eigenwijs kijken en leuk om een glimlach te zien! Spreek je snel, dikke kussen voor jullie alledrie! -
27 Mei 2013 - 20:14
Mirjam W.:
Lieve Jo,
Wat heerlijk om te lezen en wat super dat jullie zo'n lieve Nanny hebben gevonden! Fijn joh.
Ik denk ook elke dag terug aan onze fijne tijd met jullie, opa en Jo. Wat was het super.
Heel veel dikke kussen uit Breda. -
27 Mei 2013 - 20:27
Anne:
Hoi Joanne!
Wat een prachtige foto's! En wat is nina een mooierdje! Tot in augustus! xxx -
27 Mei 2013 - 21:59
Bernardette:
Ha Joanne, wat leuk elke keer om je verhalen te lezen en wat een mooie foto's!
Ze lijkt me echt een lieverdje. Geniet nog maar lekker verder met z'n drieën en al je familie die zo nu en dan langs komt.
Leuk om te zien hoe fijn je t naar je zin hebt nog steeds.
Xx Bernardette -
27 Mei 2013 - 22:06
Opa Wolff.:
Hallo Musah en Joanne, Leuk om weer wat te zien en te horen van de onvergetelijke tijd bij jullie.
Ik kan zien dat Nina al verandert is. Goed dat je het werk weer op kon
pakken al loopt dat soms moeizaam. Feliciteer Jasper en zijn vrouw met hun zoontje van ons.
Ik ben blij dat ik met de meiden de reis kon maken en van jullie cultuur mocht proeven. Voor mij wel heftig omdat ik bij thuiskomst een besmettelijke darm infectie bleek te hebben. Hou je toch nog wat
over he. Nu gaat het wel weer na een antibiotica kuur. De foto,s heb ik aan vrienden en bekende laten zien. Hier zijn we de verhuizing aan het voorbereiden. Oma heeft er wel zin in al moet er een
ander bankstel komen en enkele andere zaken. Als jullie in Augustus hier zijn kom je maar kijken
en mee eten natuurlijk. Heel veel liefs van ons en nogmaals bedankt. Oma en Opa Wolff.
-
28 Mei 2013 - 00:02
Wim En Ria Scheltens-Ritzema:
Hallo Joanne en Musah,
Leuk weer een verslag van je te zien en wat een prachtige foto's! Mooi te merken hoe je moederschap en je werk weet te combineren met een gerust gevoel over de zorg voor jullie (mooie!) Nina! We staan in augustus waarschijnlijk in de rij om jullie met zn drietjes te kunnen ontmoeten! Lieve groet voor jullie! Wim en Ria Scheltens-Ritzema. -
28 Mei 2013 - 08:41
Evelien:
Wat een leuke foto's, heb ze samen met Luuk en Floor bekeken. Volgens Floor is ze schattig!
Leuk om jullie verhaal te lezen. We kijken er naar uit om jullie live te zien in Augustus.
Liefs Koos en Evelien -
28 Mei 2013 - 12:10
Kelly:
Ha Joanne,
Wat leuk, zoveel foto's! Heel veel zin om jullie te zien straks! -
29 Mei 2013 - 19:21
Ineke:
He Joanne en Mussah!
Leuk om je verslag te lezen en je foto's te zien. Wat een moooie dochter zeg.
Ook Judah van Peter en Judith groeit snel. Leuk hoor al die ontwikkelingen.
Ha fijn in augustus naar Nederland en dan nu met z'n drieën! Feest hoor!
Groetjes en liefs van ons.
-
30 Mei 2013 - 09:20
Mam:
test... -
03 Juni 2013 - 08:07
Iris:
ook even test -
03 Juni 2013 - 08:37
Iris( Collegaatje Van Je Moeder En Mede-Luterse):
Allereerst.... even snel een korte uitleg vanwaar al deze testjes, ik had een stukje klaarstaan dat ik als reactie wilde plaatsen, echter kreeg het niet voor mekaar op onverklaarbare wijze. Dus vanmorgen wil ik laten zien, met de vraag, waarom het niet lukt? en tadaaaaa ineens mag ik toch wat plaatsen! ;-)
Maar Joanne,
Wat heerlijk herkenbaar! jonge moeder, weer de werkende wereld in, uitvinden of de oppas wat is? genieten van het feit even (in jou geval) twee ervaren moeders om je heen! leuk hoor! en zoooo herkenbaar! wennen he? gezinsuitbreiding!
En wat een prachtige foto's weer! je kleine 'witte' meisje! heerlijk hoor!
En dan het Koningsshirtje! ik heb 'm ook en wat is ie leuk he?!! Ook ik kreeg m van je moeder! jaja .... hier in Nederland heeft ze een pete-kleinzoontje haha...
Nou voor nu, een prettige dag! we blijven je volgen! schrijf vooral door! en niet te missen de foto's natuurlijk!
groetjes vanuit het altijd mooie Lunteren! gr Iris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
