Vol verwachting klopt ons hart...
Door: Joanne
Blijf op de hoogte en volg Joanne
03 Februari 2013 | Ghana, Tamale
Lieve allemaal,
Hier dan eindelijk weer een berichtje hoe het met ons gaat in Ghana….. Verder is het natuurlijk een spannende tijd, vol verwachting klopt ons hart, nu 37,5 week zwanger en aan het wachten op ons kleintje! Gaat allemaal heel goed, tuurlijk wel wat gebruikelijke kleine zwangerschapskwaaltjes maar niks bijzonders. Ene moment genieten we van mijn mooie ronde buik en de rust die we nog hebben en het andere moment denk ik; kom er nu maar gauw uit!
Toch nog even terug naar mijn bezoek aan NL in November. Gelukkig weer veel van jullie weer gesproken en gezien. Was heerlijk, echt even 2,5 week vakantie en genieten. Iedereen ook heel erg bedankt voor alle lieve en leuke kadootjes!
Terug in Ghana, erg blij om Musah weer te zien en leuk om mijn koffer vol babystuff te showen. Toch was het eten en het weer wel weer even aanpassen. Zo warm (zeker met dit kacheltje in mijn buik), Nederlands eten missen (zelfs genoten van de Mc Donalds) en gewoon minder kunnen doen op een dag dan in NL, maakte dat ik soms wel weer terug verlangde naar NL. Maar gelukkig maakt Musah alles goed, zorgt nog steeds heel goed voor me.
Op het werk wel weer heel leuk ontvangen, heb daar echt wel een beetje mijn plekje gevonden met mijn collega’s. November en December waren redelijk rustige maanden omdat er bijna niet geopereerd werd, omdat er geen anesthesist beschikbaar was.Onze neurochirurg stelt hoge eisen, dus ook aan de anesthesist. Wel frustrerend om onze patienten gewoon 2-3 maanden op een operatie te laten wachten of door te sturen naar Accra. Ook werd ik met de neus weer op de feiten gedrukt, veel is nog steeds niet mogelijk omdat patienten geen geld hebben. In December hadden we 2 onbekende patienten, patienten die aangereden waren maar waar nooit familie voor op kwam dagen. En in coma dus niet in staat te vertellen wie ze waren. Dus als artsen en verpleegkundigen proberen we dan zelf bepaalde dingen te betalen of mee te brengen voor deze patienten. Maar dat loopt nog wel eens mis, patient overleed bijna doordat er geen eten was om door de sonde te geven… Ook Social Welfare fonds van het ziekenhuis deed niks, fonds was opgedroogd en ze lenen geen geld uit als er geen familie is om later kosten op te verhalen. Uiteindelijk betaalde ze wel de begrafenis, maar ja toen was het natuurlijk al te laat. Verder valt een neurochriurgische operatie nog niet onder de gangbare zorgverzekeringen en moet je als patient nu de operatiematerialen zelf aanschaffen, zo’n 2000 GHC (800 euro)… niet niks voor de normale ghanees, en dan nog de kosten van je herstelperiode. Dus een deel van de patienten moet helaas besluiten naar huis te gaan zonder behandeling. Soms is het ook schrijnend om te zien dat voor een oudere belangrijke man de familie wel veel geld over heeft maar voor vrouwen en kinderen wordt toch minder hard geld ingezameld wordt oor de familie.
Ook is mijn salaris nog steeds niet binnen…. Dit blijft in Ghana toch een lastig en traag proces, ben benieuwd of ik volgende maand aan de beurt ben om eindelijk salaris te ontvangen, dan gelukkig wel van 6 maanden.
Gelukkig zijn er ook genoeg positieve ontwikkelingen, patienten die toch weer herstellen van halfzijdige verlammingen, dwarsleasies en heftige moterongelukken. En onze rondes met verpleegkundigen en artsen, onze chirurg is erg kritisch maar zo leert iedereen wel een hoop. Ook de teamvergadering is weer ingevoerd, werkt weer erg verhelderend hoop dat ze het lang volhouden. De afgelopen 2 vergaderingen zijn helaas al weer uitgesteld terwijl we mijn nieuwe registratielijsten zouden bespreken…
Het werk werd wel steeds vermoeiender, voelde me soms net een oude dame. Gelukkig kon ik veel in roosterzaken en het begeleiden van studenten doen, maar af en toe was het wel frustrerend hoe sommige collega’s languit onderuit hangen terwijl naar mijn idee ons werk nog lang niet af was. Dus besloten afgelopen woensdag met zwangerschapsverlof te gaan, heerlijk! Geniet van het thuis rommelen en niks moeten. Al heb ik natuurlijk nog genoeg te doen, boodschapjes, gordijntjes naaien, schoonmaken, kleren wassen enzovoort.
Qua voorbereidingen op de komst van onze baby, dat gaat op zijn Ghanees- Nederlands. Mijn tas voor de bevalling staat klaar, en eigenlijk al een aantal weken (heel Nederlands). Wat minder vlot loopt is het wiegje, nog steeds geen beslissing kunnen nemen. Musah ziet het ook niet zo urgent, kan hij altijd nog gaan halen in de shop als de baby er is, en hij is toch immers ook groot geworden zonder wiegje? Nou ja verder is er wel een prachtige commode gekocht, door de timmerman laten maken. Voorbeelden van internet laten zien en duidelijk verteld wat we wilden…ooh oh krijgen we uiteindelijk nog na bijna 3 weken vertraging laden zonder rolsysteem en gouden slotjes op de deurtjes! Maar overal is een oplossing voor, ik word steeds creatiever.
Verder is Musah al bezig met de voorbereidingen voor het naamfeestje. De baby krijgt vaak pas een paar weken later zijn/haar naam na een korte ceremonie (dus ook voor jullie niet direct een naam) met daarna eten en drinken voor iedereen. Dus hij is al aan het plannen hoeveel mais, rijst enzovoort in te kopen voor het eetfestijn. En vanmiddag nog snel bloemenzaadjes gezaaid zodat onze tuin er minder stoffig uitziet, ben benieuwd of ze in dit droge seizoen opkomen. Deze week onze logeerkamer nog wat schoonmaken, we kijken uit naar het bezoek van Anne en daarna Pap & Mam, heerlijk!
Musah en Sheta lopen hier helemaal blij rond terwijl ik dit schrijf want we eten vanavond geit. Nu eten we dat wel vaker maar dit is speciale geit. In een dorpje hebben ze een geit voor Musah geslacht en hem de beste stukken meegegeven als bedankje voor het werk van CCFC. Het vlees is niet helemaal vers meer, maar wel gerookt en dan allerlei onderdelen van de geit. Naar mijn idee stinkt het nog al nu we het koken, maar Musah en Sheta vinden het heerlijk ruiken.
Wat leeft hier verder; de Africa Cup! Ghana is door naar de halve finales, dus feest. Ook de meeste andere wedstrijden worden op de voet gevolgd. Musah zit meestal als een echte voetbalcoach op de bank en weet het natuurlijk allemaal beter.
Nu ik ga er een eind aan breien, we gaan eten…
Zal proberen jullie zo goed en zo snel mogelijk op de hoogte te bregen wanneer ons kleintje zich aandient!
Heel veel liefs!!
XXX Joanne
Hier dan eindelijk weer een berichtje hoe het met ons gaat in Ghana….. Verder is het natuurlijk een spannende tijd, vol verwachting klopt ons hart, nu 37,5 week zwanger en aan het wachten op ons kleintje! Gaat allemaal heel goed, tuurlijk wel wat gebruikelijke kleine zwangerschapskwaaltjes maar niks bijzonders. Ene moment genieten we van mijn mooie ronde buik en de rust die we nog hebben en het andere moment denk ik; kom er nu maar gauw uit!
Toch nog even terug naar mijn bezoek aan NL in November. Gelukkig weer veel van jullie weer gesproken en gezien. Was heerlijk, echt even 2,5 week vakantie en genieten. Iedereen ook heel erg bedankt voor alle lieve en leuke kadootjes!
Terug in Ghana, erg blij om Musah weer te zien en leuk om mijn koffer vol babystuff te showen. Toch was het eten en het weer wel weer even aanpassen. Zo warm (zeker met dit kacheltje in mijn buik), Nederlands eten missen (zelfs genoten van de Mc Donalds) en gewoon minder kunnen doen op een dag dan in NL, maakte dat ik soms wel weer terug verlangde naar NL. Maar gelukkig maakt Musah alles goed, zorgt nog steeds heel goed voor me.
Op het werk wel weer heel leuk ontvangen, heb daar echt wel een beetje mijn plekje gevonden met mijn collega’s. November en December waren redelijk rustige maanden omdat er bijna niet geopereerd werd, omdat er geen anesthesist beschikbaar was.Onze neurochirurg stelt hoge eisen, dus ook aan de anesthesist. Wel frustrerend om onze patienten gewoon 2-3 maanden op een operatie te laten wachten of door te sturen naar Accra. Ook werd ik met de neus weer op de feiten gedrukt, veel is nog steeds niet mogelijk omdat patienten geen geld hebben. In December hadden we 2 onbekende patienten, patienten die aangereden waren maar waar nooit familie voor op kwam dagen. En in coma dus niet in staat te vertellen wie ze waren. Dus als artsen en verpleegkundigen proberen we dan zelf bepaalde dingen te betalen of mee te brengen voor deze patienten. Maar dat loopt nog wel eens mis, patient overleed bijna doordat er geen eten was om door de sonde te geven… Ook Social Welfare fonds van het ziekenhuis deed niks, fonds was opgedroogd en ze lenen geen geld uit als er geen familie is om later kosten op te verhalen. Uiteindelijk betaalde ze wel de begrafenis, maar ja toen was het natuurlijk al te laat. Verder valt een neurochriurgische operatie nog niet onder de gangbare zorgverzekeringen en moet je als patient nu de operatiematerialen zelf aanschaffen, zo’n 2000 GHC (800 euro)… niet niks voor de normale ghanees, en dan nog de kosten van je herstelperiode. Dus een deel van de patienten moet helaas besluiten naar huis te gaan zonder behandeling. Soms is het ook schrijnend om te zien dat voor een oudere belangrijke man de familie wel veel geld over heeft maar voor vrouwen en kinderen wordt toch minder hard geld ingezameld wordt oor de familie.
Ook is mijn salaris nog steeds niet binnen…. Dit blijft in Ghana toch een lastig en traag proces, ben benieuwd of ik volgende maand aan de beurt ben om eindelijk salaris te ontvangen, dan gelukkig wel van 6 maanden.
Gelukkig zijn er ook genoeg positieve ontwikkelingen, patienten die toch weer herstellen van halfzijdige verlammingen, dwarsleasies en heftige moterongelukken. En onze rondes met verpleegkundigen en artsen, onze chirurg is erg kritisch maar zo leert iedereen wel een hoop. Ook de teamvergadering is weer ingevoerd, werkt weer erg verhelderend hoop dat ze het lang volhouden. De afgelopen 2 vergaderingen zijn helaas al weer uitgesteld terwijl we mijn nieuwe registratielijsten zouden bespreken…
Het werk werd wel steeds vermoeiender, voelde me soms net een oude dame. Gelukkig kon ik veel in roosterzaken en het begeleiden van studenten doen, maar af en toe was het wel frustrerend hoe sommige collega’s languit onderuit hangen terwijl naar mijn idee ons werk nog lang niet af was. Dus besloten afgelopen woensdag met zwangerschapsverlof te gaan, heerlijk! Geniet van het thuis rommelen en niks moeten. Al heb ik natuurlijk nog genoeg te doen, boodschapjes, gordijntjes naaien, schoonmaken, kleren wassen enzovoort.
Qua voorbereidingen op de komst van onze baby, dat gaat op zijn Ghanees- Nederlands. Mijn tas voor de bevalling staat klaar, en eigenlijk al een aantal weken (heel Nederlands). Wat minder vlot loopt is het wiegje, nog steeds geen beslissing kunnen nemen. Musah ziet het ook niet zo urgent, kan hij altijd nog gaan halen in de shop als de baby er is, en hij is toch immers ook groot geworden zonder wiegje? Nou ja verder is er wel een prachtige commode gekocht, door de timmerman laten maken. Voorbeelden van internet laten zien en duidelijk verteld wat we wilden…ooh oh krijgen we uiteindelijk nog na bijna 3 weken vertraging laden zonder rolsysteem en gouden slotjes op de deurtjes! Maar overal is een oplossing voor, ik word steeds creatiever.
Verder is Musah al bezig met de voorbereidingen voor het naamfeestje. De baby krijgt vaak pas een paar weken later zijn/haar naam na een korte ceremonie (dus ook voor jullie niet direct een naam) met daarna eten en drinken voor iedereen. Dus hij is al aan het plannen hoeveel mais, rijst enzovoort in te kopen voor het eetfestijn. En vanmiddag nog snel bloemenzaadjes gezaaid zodat onze tuin er minder stoffig uitziet, ben benieuwd of ze in dit droge seizoen opkomen. Deze week onze logeerkamer nog wat schoonmaken, we kijken uit naar het bezoek van Anne en daarna Pap & Mam, heerlijk!
Musah en Sheta lopen hier helemaal blij rond terwijl ik dit schrijf want we eten vanavond geit. Nu eten we dat wel vaker maar dit is speciale geit. In een dorpje hebben ze een geit voor Musah geslacht en hem de beste stukken meegegeven als bedankje voor het werk van CCFC. Het vlees is niet helemaal vers meer, maar wel gerookt en dan allerlei onderdelen van de geit. Naar mijn idee stinkt het nog al nu we het koken, maar Musah en Sheta vinden het heerlijk ruiken.
Wat leeft hier verder; de Africa Cup! Ghana is door naar de halve finales, dus feest. Ook de meeste andere wedstrijden worden op de voet gevolgd. Musah zit meestal als een echte voetbalcoach op de bank en weet het natuurlijk allemaal beter.
Nu ik ga er een eind aan breien, we gaan eten…
Zal proberen jullie zo goed en zo snel mogelijk op de hoogte te bregen wanneer ons kleintje zich aandient!
Heel veel liefs!!
XXX Joanne
-
03 Februari 2013 - 21:15
Ineke:
Ha Joanne en Musah!
Wat leuk wat van jullie te horen! Fjn dat je nu thuis bent en je lekker kunt voorbereiden op de komst van jullie baby! Nog maar even met zijn tweetjes ... ! Wel mooi als je straks zo'n klein meisje in je armen hebt! Tussen haakjes "ik ben blij dat k die geit niet ruik hoor! " Hmmmm. Oh en wat denk je wat hier voor kleur op de buis te zien is? Ja hoor het afrikaanse voetbal natuurijk! Wordt hier ook gevolgd hoor! Nou Joan... wens je een goeie bevalling toe en veel genieten als je pa en ma er straks zijn.... heerlijk hoor opa en oma met een mooi meisje in hun armen! Zie uit naar de foto's straks.
Groetjes van ons...! -
03 Februari 2013 - 21:22
Oma En Opa Wolff.:
Hoi Musah en Joanne,
Fijn om weer wat belevenissen te horen van jullie. Lekker druk met de voorbereidingen voor de komst van de baby. Wij hopen dat het een gezonde baby is en jullie er veel plezier aan zullen hebben. Wij kijlken nu al uit naar de trip om jullie te bezoeken in April/Mei.
Jammer en frustrerend dat je niet de zorg aan de ziekenhuispatienten kan geven die ze nodig hebben.
We hebben hier wisselvallig weer waar we niet vrolijk van worden. Koude,sneeuw, regen,wind, etc.
We hebben weer kijkers gehad voor ons te koop staande huis, dus maar weer afwachten he.
Heel veel sterkte met je bevalling en veel liefs van ons beide.
-
03 Februari 2013 - 21:22
Oma En Opa Wolff.:
Hoi Musah en Joanne,
Fijn om weer wat belevenissen te horen van jullie. Lekker druk met de voorbereidingen voor de komst van de baby. Wij hopen dat het een gezonde baby is en jullie er veel plezier aan zullen hebben. Wij kijlken nu al uit naar de trip om jullie te bezoeken in April/Mei.
Jammer en frustrerend dat je niet de zorg aan de ziekenhuispatienten kan geven die ze nodig hebben.
We hebben hier wisselvallig weer waar we niet vrolijk van worden. Koude,sneeuw, regen,wind, etc.
We hebben weer kijkers gehad voor ons te koop staande huis, dus maar weer afwachten he.
Heel veel sterkte met je bevalling en veel liefs van ons beide.
-
04 Februari 2013 - 09:25
Mirjam Wolff:
Hoi lieverd,
Heerlijk om je verslag te lezen!
Heel veel liefs uit Breda;) -
04 Februari 2013 - 12:28
Mam:
Wat een mooi babyhoekje! herinneringen aan jouw babykamertje komen terug....
Ziet er goed uit hoor!geniet maar lekker van je verlof en...tot gauw! -
04 Februari 2013 - 19:41
Erik Derks:
Ook een korte reactie van mijn kant.
Wat heb je toch een ander leven dan wij/ik hier.
Bijzonder te lezen dat men zomaar een totaal andere draai aan je leven kan geven.
Ik lees dat je gelukkig bent en daar ben ik blij om.
Geniet van alles aankomende periode!
Wij maken ons hier wel druk over voor daar totaal zinlozen zaken.
X Erik -
25 Februari 2013 - 08:57
Iris:
Goedemorgen ( hier in Nederland) Joanne!
Het is weliswaar geen reactie op dit reisverslag maar VAN HARTE GEFELICITEERD MET DE GEBOORTE VAN JULLIE PRACHTIGE (ik heb een foto mogen zien!) DOCHTER!
Geniet ervan!
Liefs Iris (collegaatje van een heeeeeele trotse oma Gerjo!)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
